Búnaðarrit - 01.01.1952, Page 140
138
BÚNAÐARRIT
leiða þingeyska hrúta til áa af vestfirzka stofninum
og vestfirzka hrúta á þingeyskar ær, til þess að fram-
leiða sláturdilka.
Slcagaf jarðarsýsla.
Haustið 1950 var fluttur nýr fjárstofn í alla hreppa
i Skagafjarðarsýslu austan Héraðsvatna. Lisli yfir I.
verðlaunahrútana á þessu svæði og helztu mál þeirra
er gefinn i töflu B.
Holtshreppur. Sýningar þar voru illa sóttar, enda
stóð svo á, að þurrkur var sýningardaginn, en ó-
þurrkar höfðu gengið lengi, og hændur létu því inargir
sitja fyrir að hugsa um hey. Alls voru sýndir 26
hrútar, flestir ættaðir úr Nauteyrar- og Reykjarfjarð-
arhreppum í N.-Isafjarðarsýslu. Sjö hrútar hlutu I.
verðlaun. Beztu hrútarnir i hreppnum voru Múli Jóns
í Saurbæ, frá Múla við ísafjarðardjúp, og Garður í
Lambanesi, frá Garði í Mývatnssveit, en vænstur var
Landi á Nefsstöðum, frá Laugalandi í Nauteyrarhreppi,
tafla B. Yfirlcitt má tclja þá hrúta, sem sýndir voru
í Holtshreppi, sæmilega gerða.
Haganeslireppur. Þar var sæmilega sótt sýning, en
hrútarnir lélegir. Aðeins tveir hlutu I. verðlaun, báðir
eign Frímanns á Austarahóli. Sá betri þeirra var ætt-
aður frá Hrappsstöðum í Bárðardal, vænn og vel gerð-
ur. Hrútarnir í Haganeshreppi voru flestir ættaðir
vestan frá ísafjarðardjúpi og norðan af Melrakka-
sléttu.
Fellshreppur. Sýningin var sæmilega sótt, en hrút-
arnir voru mjög misjafnir. Af 23 hrútum hlutu 5
fyrstu verðlaun, en 6 voru taldir ónothæfir. Bezti hrút-
urinn í hreppnum var Spakur á Keldum, ættaður af
Sléttu, sonur framúrskarandi hrúts frá Holti i Þistil-
firði. Hrútarnir í Fellshreppi og Haganeshreppi eru
ættaðir af sömu slóðum, en bændur í Fellshreppi hafa
verið heppnari við skiptin.