Búnaðarrit - 01.01.1952, Qupperneq 163

BÚNAÐARRI T
161
öll ung. Hann var þá að vísu mjög hart dæmdur, en
þótli rétt, að hann yrði reyndur meira áður en honum
væri hossað hærra. Tafla 1 A sýnir, að afkvæmi Pjakks
hafa nú verið ágætlega væn, með fram úr slcarandi
hrjóslkassarými, ágætlega breitt bak og lágfætt. Það
er athyglisvert, að sýndir eru með Pjakk átta lamb-
hrútar synir hans. Að vísu eru þeir ekki þyngri en
góð hrútsefni eru víða, en fáir hrútar í landinu gefa
svo mörg góð hrútsefni á sama hausti, að jafnauð-
velt sé eða auðveldara að sýna hrútlömb en gimbrar-
lömb með þeim. Af lömbunum sýndum með Pjakk
voru 3 tvílembingar, 1 hrútur og 2 gimbrar. Allir full-
orðnu hrútarnir synir Pjakks hlutu I. verðlaun.
Hjalti Gestsson segir um afkvæmi Pjakks: „Þau eru
öll fram úr skarandi holdgóð. Bringan mjög framsett
og breið, lærin djúp og ágætlega holdmikil, bakið
sterkt og úviðjafnanlega holdgott og inalirnar fram
úr skarandi vel holdfylltar. Ærnar, dætur Pjakks, eru
allar raktar hrútsmæður, fram úr skarandi fríðar og
ágætlega ullgóðar. Lambhrútarnir, synir lians, eru allir
góð hrútsefni. Afkvæmin hera mcð sér mikla lcyn-
festu.“
Samkvæint skýrslu l'járræktarfélagsins Þistill fyrir
árið 1950—51 hafa öll lömbin undan Pjakk, er slátrað
var, 17 að tölu, 42.8% kjöt, meðal kjötþungi þeirra
var 17.2 kg, og er það ágætt, því að meira en helmingur
þeirra var tvilembingar. Allar ær undan Pjakk, 24
að tölu, er til voru haustið 1950, vógu þá 63.3 kg þær
fullorðnu og 64 kg þær veturgömlu.
Pjakkur hlaut nú fyrstu heiðursverðlaun fyrir af-
kvæmi sín. Hann er fyrsti hrútur hér á landi, sem
lilolið hefur þá miklu viðurkenningu, enda á hann
það skilið með sæmd.
B. Fifill nr. XXIV, cigandi Árni Iíristjánsson, Holli,
var sýndur mcð afkvæmum haustið 1949 og hlaut þá
ll