Samtíðin - 01.03.1948, Blaðsíða 13

SAMTÍÐIN
9
Svo kom slysið. Maxine gat ekki
séð það, sem fram fór, vegna tára.
Næst var hún sýnd ein, yfirkomin
af harmi og einmana. Hún eignast
nýja vini. Það vorn gráðugir, eigin-
gjarnir smjaðrarar, þeir flöðruðu
upp um hana eins og hundar og
smjöðruðu fyrir henni. Svo verður
hún alvarlega ástfangin i fyrsta sinn.
Það var i alla staði ákjósanlegur
ráðahagur, tvær gamlar fjölskyldur,
báðar auðugar. Nú gjörbreytist hún.
Áður var hún óhófssöm, kærulaus
og eigingjörn, en hugsar nú aðeins
um manninn, sem hún elskar. Það
eru sýndar myndir frá hamingju-
stundum hennar. Hún nýtur ástar-
sælunnar. Félagar hennar til beggja
handa vikna og þerra tár af augum
sér. Sjálf starir hún þurrum aug-
um. Allt, sem sýnt hefur verið, er
aðeins aðdragandi að því, sem verða
vill og gjöreyðileggur þessa ungu
stúlku. Næstu atvik koma öllum á
óvart, ekki síður en þau komu henni
sjálfri á óvart.
Áhorfendurnir eru allt í einu
staddir á dansleik, sem haldinn er
hálfum mánuði fyrir fyrirhugað
l)rúðkaup Maxine. Hún stendur á
gluggasvölum og er að næla saman
rifu á kjólnum sínum, og þau heyra,
eins og hún heyi’ði þá, á samtal unn-
usta hennar og stúlku, sem hann
hafði verið með áður og er hezta
vinstúlka hennar. Þau tala um ástir
sinar og lífsóhamingju. Slíkt kemur
þi-áfaldlega fyrir í skáldsögum og
daglegu lífi: Óumflýjanlegu gjald-
þroti tilvonandi tengdaföður hennar
verður afstýrt með milljónum Perry-
auðæfanna. Sonurinn verður að
fóx-na hamingju sinni og giftast auð-
uga erfingjanum.
Mercedes Cai-rillo hefði aldrei
gengið hnakkakertari eða virðulegri
út af neinu leiksviði en dóttir Dou-
glas Peri-y gengur inn af glugga-
svölunum, helsærð í hjarta. „Þið
hafið lagt framtíð rnína í rxistir.
Það getur vel verið, að ég geti ein-
hvern tíma fyrirgefið það“, sagði
hún við þau. „Og þið liafið drepið hjá
mér trúna á mennina. Það get ég
aldrei fyi'irgefið. Ég get aldrei elsk-
að eða ti’eyst neinum íTamar“.
Og þannig fór það. Næstu tvö ár-
in er Maxine sýnd gallhörð, ísköld,
miskunnarlaus. 1 hvert sinn og ein-
hver játar henni ást sína, er hún viss
um, að það eru aðeins auðæfi henn-
ar, sem hann elskax-, og hún hefnir
sín grinxmilega. Hún daði’ar og
ti’aðkar á tilfinningum annarra. Þetta
voru óskemmtilegar myndir. Hver
ungur maðurinn eftir annan leitar
sér svölunar í drykkjuslarki og fjár-
hættuspili. Svall og siðspilling sigl-
ix* í kjölfar hennar, hvert sem hún
fer.
Maxine greip andann á lofti. Hún
hafði aldrei gert sér ljóst, að hegð-
un hennar hefði getað haft svona
alvarlegar aííeiðingar. Hún sárkveið
fyi’ir síðustu myndunum, myndun-
um, sem Justin Brent beið eftir að
sjá. Elskhuginn í þeim var yngri
hróðir hans, indæll unglingur, varla
annað en drengur. Honum var al-
vai'a: hann elskaði hana af alhug.
Eins og hún, var hann eftirlætis-
barn, staðráðinn í að njóta alls, sem
liægt var að njóta af þessa heims
gæðum. Faðir hans dó, þegar hann