Samtíðin - 01.03.1948, Blaðsíða 20

16
SAMTÍÐIN
unnar. Mér finnst, að unglingarnir
uni sér yfirleitt miklu verr við nám-
ið en áður.
IINGIR rithöfundar eiga næsta örð-
** ugt hlutskipti í Bretlandi eins
og nú standa sakir. Fyrir stríð skrif-
aði ég að staðaldri greinar í ýms
ensk hlöð. Þá voru dagblöðin okkar
þetta um 20 hls. að stærð. Nú eru
þau 6 síður vegna hins ægilega papp-
írsskorts. Slíkur niðurskurður gerir
það að verkum, að blöðin birða ekki
framar um að birta greinar eftir
unga og lítt kunna höfunda, hversu
snjallir rithöfundar sem þeir kuúna
að vera. Eldri og frægari höfundar
sitja fyrir því litla rúmi, sem hlöð-
in eiga nú yfir að ráða auk þess
rúms, sem ætlað er fréttum og aug-
lýsingum. Þetta er vitanlega mjög
bagalegt, því að ungu mönnunum
liggur oft margt á hjarta, sem á
fullt erindi til þjóðarinnar. Mér delt-
ur í hug annað dæmi í sambandi við
pappírsskortinn. Ungur rithöfundur,
sem ég þekki, er um þessar mundir
að ljúka við bók. Hann seiidi helm-
ing handritsins til þekkts forlags í
London. Forlagið lauk miklu lofs-
orði á þessa ritsmíð, en sagðist því
miður ekki geta gefið hana út fyrr
en eftir 2 ár vegna pappírsskorts.
Það fannst höfundinum nú ekki gott,
því að bókin fjallar um ýms vanda-
mál Evrópu, eins og þau horfa við
í dag.
Hins vegar hefur hrezka útvarpið
Iiorfið að því ráði að auka starfskrá
sína, og hefur það hætt við hana
hinni svonefndu þriðju dagskrá.
Fyrir bragðið gela ungir höfundar
komið þar á framfæri erindum, sög-
um og leikritum, sem talið er, að
hafi varanlegt menningargildi. Þess-
ari dagskráraukningu er ætlað það
hlutverk að bæta að nokkru leyti
það tjón, sem af pappírsskortinum
leiðir“.
c
VILTU nokkuð fræða okkur um
stjórnmálaviðhorfið í Eng-
landi?“ spurði ég Thomas Buck.
Hann svaraði: „Hér í þessum alda-
gamla og friðsama smáhæ við Avon-
ána er satt að segja dálítið örðugt
að setja sig í spor þess fólks á meg-
inlandi álfunnar, sem finnst, að ger-
hylting í pólitískum efnum sé yfir-
vofandi. Hér í Englandi er fólki
tamast að hugsa sér alla pólitíska
þróun venjum og lögum samkvæmt,
hversu mjög sem teflt kann að verða
á tæpasta vaðið í þeim efnum í ná-
inni framtíð. Hitt er mér l.jóst, að
æskilegt væri, að Englendingar yfir-
leitt reyndu ávallt að taka sem mest
tillit til þess, sem er að gerast í
stjórnmálum annarra þjóða.“
„Hvað viltu segja um atvinnu- og
húsnæðismálin í Englandi eftir
stríðið?“
„Þar ríkir nú næsta sögulegt á-
stand í þeim efnum. Flestir hermann-
anna, sem heim komu úr stríðinu,
áttú auðvelt með áð útvega sér at-
vinnu, en ýmsir þeirra áttu hins
vegar mjög örðugt með að útvega
sér húsnæði. Fjöldi íbúðarhúsa hafði
eyðilagzt í styrjöldinni, og tiltölu-
lega fá hús hafa enn verið reist í
jæirra stað. Eiginkonur og börn
margra hermanna dvöldust á stríðs-
árunum hjá skyldfólki sínu, og er