Samtíðin - 01.04.1955, Blaðsíða 15

SAMTÍÐIN
11
Siffur&u.r ^íúi
aóon:
Kyiiuiiiii íslenzka þíóðmenningu
MIG HEFUR oft furðað á því, hve
tómlátir við Islendingar erum við
að túlka öðrum þjóðum menningar-
arf okkar. Þegar litið er á menning-
arleg viðskipti íslendinga og annarra
þjóða, ber einna mest á því, að þar
sé skipzt á íþróttaflokkum. Taflmenn
okkar hafa að undanförnu þreytt
íþrótt sína á erlendum vettvangi, ís-
lenzkir karlakórar og blandaðir kór-
ar hafa stöku sinnum sungið erlend-
is, og frá því er sagt endrum og eins,
að menntamaður héðan hafi farið
utan og flutt 1—2 fyrirlestra, venju-
lega í viðurvist nokkun'a sérfræð-
inga. I þessu sambandi ber vitanlega
ekki að telja utanfarir íslenzkra full-
trúa á alls konar fundi og ráðstefnur.
Þess háttar ferðalög hafa fæi’zt gíf-
ui’lega í vöxt síðustu árin og ei'u
sjálfsagt góðra gjalda verð innan
skynsamlegra takmai'ka.
Við komurn vai’la svo í ei’lenda
höfuðboi’g, að ekki séu þar á ferð
fai-andflokkar, er túlka þjóðlega list
og menningu heimalands síns. Þann-
ig hefur mér í hvert sinn, sem ég hef
komið til meginlands Evrópu sein-
ustu árin, veitzt tækifæri til að sjá
spænska listdansendui', sem eru á
sífelldum ferðalögum erlendis til að
kynna foi’na, spænska dansmenningu
og syngja þjóðleg, spænsk kvæði.
Ég minnist i þessu sambandi heims-
fi’ægra dansflokka, söngvai’a og
hljóðfæi’aleikára undir stjói’n Elvira
Lucena, José Estrada, José Greco og
þeirra Teresa og Luisillo. Það er
enginn smái’æðis atvinnuvegur, sem
danslist hinnar fomu, suðrænu
menningarþjóðar hefuroi’ðiðlistdans-
endum hennar, og ákjósanlegi'i þjóð-
kynningu er örðugt að hugsa sér. Þá
senda Italir óperusöngfólk viða um
lönd, enda virðist það til þess kjöi’ið
öðrum fremur að túlka æði’i söng-
list.
Síðastliðið sumar kom japanskur
listdansflokkur í fyi’sta sinn til
Evrópu og hafði nokkrar vikur
danssýningar i einu af leikhúsum
Parísar. Sýndi flokkurinn þar margra
alda gamla dansa, en einnig fluttu
söngvarar hans japönsk þjóðlög og
léku undir á kynleg hljóðfæri. Var
að öllu þessu hin eftirminnilegasta
skemmtun. Nú vill svo til, að Islend-
ingar eiga sér þjóðlega list, sem
vekja mundi athygli á horð við raul
það, er spænska og japanska lista-
fólkið býður heiminum upp á, en
það er rímnakveðskapur. Séu rímur
kveðnar vel og stillilega, er gaman
á að hlýða og mætti fella kveðskap-
inn að sýningu á kvöldvöku í ís-
lenzkri baðstofu.
Þá væri vandalítið að mynda hér
úrvalsflokk, er sýndi þjóðdansa, að
ógleymdri íslenzkri glímunni, en allt
þetta mundi, ef vel væri á lialdið,
vekja mikla athygli útlendinga, sem
alltaf vantar eitthvað nýtt. Árið 1948
sýndi leikflokkur frá þjóðleikhúsi
Israelmanna i Tel Aviv sjónleikinn
Goleni vikum saman við góða aðsókn
á Broadway í New York, og skildu