Samtíðin - 01.04.1955, Blaðsíða 21

SAMTÍÐIN
17
ist taka því að vera að rífast út úr
þeim. Og svo lét ég undan; það gerði
ég alltaf, þegar fram í sótti, hvort
sem um stórt eða smátt var að ræða.
Hann fékk alltaf að ráða. Ég varð
að fara með hann alveg eins og
fúlegg, og mér fannst ég alltaf vera
í eilífum línudansi, því að ég gat
aldrei vitað, hvenær hann fyndi upp
á því að finna að einhverju og rek-
ast í öllum sköpuðum hlutum.
Ég fór að hugsa um taugarnar.
Var í-étt að leggja þetta á þær?
Um það hugsar maður víst elcki,
þegar maður er 24 ára. En mér var
innan hrjósts eins og alltaf væri
verið að fótumtroða mig, og það
gerði mig bæði öryggislausa og ó-
hamingjusama. Vinir mínir sáu og
fundu breytingu þá, sem á mér var
orðin. Loksins, einn góðan veðurdag,
féllst hann á, að ég mætti eiga frí
einn dag, heilan dag út af fyrir mig.
Þessum degi eyddi ég hjá góðum vin-
um, sem áttu heima kippkorn frá
okkur. Allan þennan dag var ég
frjáls eins og nýfædd vera. Ég var
aftur orðin að sjálfri mér — allt
önnur manneskja en ég var vön að
vera daginn út og daginn inn heima
hjá honum.
Þá skildist mér, að ekki mátti
lengur við svo búið standa. Við
ullum hvort öðru vonhrigðum, þvi
að við höfðum alveg gagnólíkar
skoðanir á tilgangi hjónahandsins.
Hann vildi eiga „undirgefna“ konu.
Það var ég ekki, og ég vildi ekki
vera það — i þeim skilningi. Jæja
-— svo leystum við bæði frá skjóð-
unni og urðum ásátt um að skilja —
og það helzt sem allra fyrst!“
„Og bamið?“
„Það fæddist hálfu ári seinna, og
mikið varð ég fegin, að það skyldi
verða dóttir. Okkur mæðgunum lið-
ur báðum ágætlega og kemur prýði-
lega saman. Vinnuveitandi minn
hafði borið það traust til mín, að
hann lét mig vita, að ég gæti fengið
sömu atvinnuna hjá sér og ég hafði
áður haft, ef ég óskaði einhvern tíma
að vinna aftur fyrir mér sjálf. Systir
mín gætir barnsins á daginn, því að
hún á sjálf barn á sama reki — og
kaupið mitt hrekkur vel fyrir þörf-
um lífsins. Okluir liður alveg ágæt-
lega.“
„Og þér ætlið ekki að gifta yður
aftur?“
„Hver veit? En ef til kemur, ætla
ég að velja mér mann, sem er dá-
lítið meiri nútímamaður en fyrri
maðurinn minn!“
Ingrid Koch
------• -----
Einu sinni var sent eftir skozkum
presti til að þjúnusta veikan mann.
„En þessi sjúklingur er ekki í
minum söfnuði,“ sagði presturinn,
þegar liann kom að sjúkrabeðinum.
„Af hverju senduð þið ekki eftir
gkkar presti?“
„Æ,“ stundi sjúklingurinn, „þetta
er bráðsmitandi taugaveiki, svo við
vildum ekki eiga neitt á hættu með
hann.“
KJÖT & GRÆNMETI
Matarbúðir okkar fullnœgja kröfum nú-
tímans um hreinlœti og hollan mat.
Snorrabraut 56, (símar 2853 og 80253);
Nesveg 33, (sími 82653); Melhaga 2,
(sími 82936).