Samtíðin - 01.02.1958, Blaðsíða 13

SAMTÍÐIN
ur af því, hve ört hún hækki og seg-
ist vera orðin 176 cm. Það er ekki
á mínu meðfæri að stöðva þennan
öra vöxt þinn. Þú ert bara svona
bráðþroska, og vöxturinn stöðvast
af sjálfu sér, sannaðu til. Borðaðu
mikið af kartöflum og drekktu ný-
mjólk. Þá verður þú eðlilega feit
og samsvarar þér betur. — Þín
Freyja.
Sextán ára stúlka spyr, hvernig
hún eigi að greiða sér, hvernig vara-
lit hún eigi að nota og hvaða litir
klæði sig bezt. Viðvíkjandi greiðsl-
unni vísast til myndarinnar af nýj-
ustu Parísargreiðslunni í síðasta hefti
Samtiðarinnar. Þar sérðu lika hár-
síddina. Prófaðu varalitina, sem sagt
er frá í „snyrtingu vetrarins“ hér að
framan. Hvað fataliti snertir, skaltu
prófa hláa, gráa og brúna. — Þín
Freyja.
Ung kona skrifar: Kæri þáttur.
Það eru þrjú ár, síðan ég giftist
manni, sem var einbirni. Foreldrar
hans sáu ekki sólina fyrir honum,
enda var hann alltaf efstur í sínum
bekk. En nú fæ ég aldeilis að kenna
á því, hvernig uppeldið hefur farið
með hann. Hann þykist alltaf hafa
á réttu að standa i smáu og stóru.
Það er svo komið, að ég er alveg
að bilast í sambúðinni við hann. Vm-
ist orga ég af vonzku eða stekk út
til að kæla mig. Hvað á ég að gera?
Elsku Freyja, svaraðu mér fljótt.
SVAR: Það er alveg rétt, að þessir
rVió Vurium her í'allegt mynztur af
hekluðu milliverki, sem liafa má i sæng-
urfatnað og ýmislegt fleira.
Beztu tækifærisgjafirnar fást hjá
Úra- og skartgripaverzlun
Magnúsar Ásmundssonar & Co.
Ingólfsstræti 3. Sími 17884, Laugaveg 66
blessaðir vér-einir-vitum menn geta
orðið alveg óþolandi. 1 hæfilegri fjar-
lægð eru þeir kátbroslegir, en i ævi-
langri sambúð vandast málið. Þú
verður að tala alvarlega við mann-
inn þinn og segja honum, hve merki-
legheitin i honum þjái þig. Ef hann
er jafnskynsamur og ég hef ástæðu
til að ætla, hlýtur hann að sjá að
sér. Annað væri fásinna, því að svona
framferði af hans liálfu hlýtur að
eitra sambúð ykkar. En umfram allt
farðu varlega að honum, því að hann
hlýtur að vera viðkvæmur, enda
skemmdur af bannsettu dekrinu í
foreldrahúsunum og óhollustunni,
sem fylgir því að vera alltaf bekkj-
ar”dúx“. — Þín Freyja.
Móðir skrifar: Kæra Freyja. Ég er
áhyggjufull yfir einu. Maðurinn
minn vinnur úti allan daginn. Þegar
liann fer til vinnunnar, eru litlu börn-
in okkar varla vöknuð, og hann kem-
ur ekki heim, fyrr en þau eiga að
fara að sofa. Hann sér ekki sólina
fyrir þeim, en ég verð að hafa fyrir
því að banna þeim allt og ala þau
upp. Verður þetta ekki til þess, að
þau elska hann, en leggja hálfgerða
fæð á mig?
SVAR: Þú getur sagt manni þín-
um frá þessu vandamáli, ef þú ert