Fréttablaðið - 02.02.2010, Blaðsíða 36

20 2. febrúar 2010 ÞRIÐJUDAGUR
BAKÞANKAR
Hólmfríður
Helga
Sigurðardóttir
Mér hefur alltaf þótt áhugavert og afhjúpandi að heyra hvaða gælu-
nafn aðrir velja sínum betri helmingi.
Vinkona mín ein kallar eiginmann sinn
til dæmis ástarblóm. „Ástarblóm! Ást-
arblóm!“ hrópar hún blíðlega þegar
hún þarf á honum að halda og hann
svarar án þess að blikka auga eða líta
flóttalega í kringum sig: „Já, elskan?“
Þetta heyrði ég hana fyrst segja fyrir
mörgum árum, þegar við vorum enn
á unglingsaldri. Strax þá fylltist ég
djúpri aðdáun á þessum góða manni
sem síðan hefur ekki borið minnsta
skugga á. Þvílíkt karlmenni, að geta
borið þetta gælunafn með svo mikilli
reisn.
ÖNNUR góð vinkona nefnir mann
sinn til tíu ára aldrei á nafn öðru-
vísi en að kalla hann ástmann sinn
eða elskhuga. Þeir sem eru löngu
búnir að gleyma skírnarnafni maka
síns og kalla hann aldrei annað en
karl eða kerlingu myndu vafalaust
segja þetta yfirmáta yfirborðs-
kennt. Mér finnst þetta hins vegar
afbragðs ávani sem fleiri mættu
taka sér til fyrirmyndar. Hér
verður að taka það fram að parið
sem um ræðir er ekki af þeirri
tegundinni sem er í stöðugum
sleik og faðmlögum á almannafæri.
Slíka hegðun má skilgreina sem and-
legt og sjónrænt ofbeldi og á ekkert
skylt við fallega elsku vinkonu minnar
á ástmanni sínum.
ELSKHUGI minn og ástarblóm – eða
sko þarna maðurinn sem ég bý með
– gerði mér það ljóst í fyrsta mánuði
okkar saman að hann kynni ekki við
gælunöfn sem fælu í sér vísan í ást eða
aðra tilburði við væmni. Þar sem ég er
eins og fílarnir og gleymi engu hef ég
farið eftir þessu. Ég kalla hann nöfn-
um eins og spjátrungur, svitafýla og
þúþarna, allt eftir stemningunni og lík-
amsklukkunni. Aldrei karl samt, þar
dreg ég mörkin.
EN ég fer ekki ofan af því að það hljóti
að vera afbragðs aðferð að takast á
við blákaldan hvunndaginn að gefa
maka sínum fallegt viðurnefni. Því má
líkja við heimatilbúna dáleiðslu. Í því
felst lausn fyrir konur og karla sem
deila rekkju með blásandi hvölum eða
mannlegum slyttum tengdum við hrotu-
grímu allar nætur. Og öll hin sem eiga
við svipaðar síendurteknar martraðir
að stríða. Þau geta þá hjúfrað sig upp
að maka sínum þegar kvölda tekur og
kallað hann ástarblóm, gengið svo út,
lokað hurðinni á eftir sér og lagst sátt
til svefns í stofusófanum.
Ástarblóm og elskhugar
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
...og svo rek ég
plötubúð með
pabba mínum.
Hvað gerir þú?
Ég er
fyrir-
sæta
Ég get svarið
fyrir það;
hef ég séð
þig einhvers
staðar?
Ég er mikið
notuð í bæk-
lingnum fyrir
Stórar stelpur
og Stórir
strákar.
Já, fötin fyrir
mjög feitt
fólk? Mamma
mín er sko
áskrifandi.
Róleg-
ur.
Gott að
sjá að þú
ert með
það í dag.
Þegar þú finnur
fyrir púlsinum
í tannholdinu
þá veistu að þú
lifir.
Palli skildi aftur
gsm-símann
eftir í sófanum í
gærkvöldi.
Hann er
svo hirðu-
laus.
Það er kominn tími til
að kenna honum smá
ábyrgðartilfinningu.
Hvar sett-
uð þið
gemsann
minn?
Ég er búinn að hlaða
batteríið og hreinsa
skjáinn og setti hann
við hliðina á i-podin-
um þínum á skrifborð-
inu.
Takk. Og láttu þér þetta að
kenningu
verða.
Þú ert nú meiri
bréfdúfan, eða hitt
þó heldur!
Mér leiðist að viðurkenna
þetta, en ég kann ekki við
að eyða svona miklum
tíma í heimalærdóminn
með Sollu. Ættum við
að hætta
því?
HAAA! Kannski ættum við
bara að láta hana
sjálfa sjá um heima-
lærdóminn?
Eitthvað til að
hugsa um.
Hvers konar foreldri lætur
stelpu í öðrum bekk sjá um
heimalærdóminn sjálf?!
Auglýsingasími
– Mest lesið