Fréttablaðið - 10.04.2010, Side 38

ferðalög kemur út mánaðarlega
með helgarblaði Fréttablaðsins.
Ritstjóri Anna Margrét Björnsson amb@frettabladid.is
Útlit Arnór Bogason og Kristín Agnarsdóttir
Forsíðumynd Frá Búdapest
Pennar Júlía Margrét Alexandersdóttir, Þormóður Dagsson
Auglýsingar Benedikt Freyr Jónsson bfj@frettabladid.is
Ef þig langar í ævintýralegt en
tiltölulega ódýrt frí í Bretlandi
þá er tilvalið að prófa að lifa eins
og sígauni í viku. „La Rosa, Camp-
site extraordinaire“ eru vagnbúð-
ir í Whitby á heiðum Yorkshire og
munu falla í kramið hjá öllum sem
dýrka bóhemskan „kitsch“-stíl.
Hver einasti vagn skartar eigin
töfralandi og hægt er að velja á
milli klassískra vagna, sígauna-
vagna og jafnvel indjánatjald-
vagns. Innandyra úir og grúir af
skemmtilegum púðum, gardín-
um og alls konar smáhlutum enda
nota eigendurnir einungis gamla
og endurnýtanlega hluti. Reynd-
ar er flest við La Rosa afskap-
lega vistvænt, rafmagn er ekk-
ert og kerti eru notuð til að lýsa
upp myrkrið á kvöldin og baðher-
bergið er undir berum himni úti á
akri. Öll stemningin er hin hippa-
legasta og eigendur bjóða alla vel-
komna nema rasista og púritana.
www.larosa.co.uk - amb
BÓHEMLÍF Á BRESKUM AKRI
Prófaðu að eyða sumarfríinu í sígaunavagni í Yorkshire.
„Kitsch“-stemning ríkir innandyra Að eyða
fríinu í tjaldvagni er óneitanlega rómantískt.
Hver með sínu lagi Hippastemningin í
fyrirrúmi á La Rosa-vagnstæðinu.
S
íðasta sumar var Hildur Vil-
helmsdóttir, nemandi í Flens-
borgarskóla, að leita sér að
sumarnámskeiði í spænsku til
að bæta við skólakunnáttuna og sá aug-
lýsingu frá skólanum. Hún skráði sig á
mánaðarlangt námskeið og dvaldi alls í
tvo mánuði í bænum.
Dagar Hildar byrjuðu klukkan níu með
spænskukennslunni sem stóð til klukk-
an eitt á daginn. Hún gisti allan tímann í
sjálfum skólanum, í herbergi á efri hæð-
inni, en einnig er boðið upp á gistingu hjá
spænskum fjölskyldum í íbúðum annars
staðar í bænum og á gistiheimilum.
„Þetta var æðisleg upplifun, að búa
þarna og vakna við sólina og hitann á
hverjum morgni. Ofan á skólanum er þak
og þar gat maður legið í sólbaði og horft
yfir Gíbraltarsund, til Afríku, en það eru
bara um 14 kílómetrar yfir til Marokkó og
menningin er því svolítið blönduð. Þetta
er fremur lítill bær, íbúarnir um 18.000,
en á sumrin tífaldast íbúatalan þegar
brimbrettafólk kemur hvaðanæva að til að
stunda áhugamál sitt, en þarna er góður
vindur og miklir straumar og bestu fáan-
legu aðstæður fyrir brimbrettasportið.“
Skólinn er í gamla hluta Tarífa, innan
borgarmúranna sem byggðir voru á 10.
öld. Með spænskunáminu er boðið upp á
menningartengdar dags- og helgarferð-
ir til bæja Andalúsíu, svo sem Sevilla.
Spænskunámskeiðin standa í tvær til
fjórar vikur í senn og skiptast í grunn-
stig, miðstig og efsta stig fyrir þá sem
eru lengst komnir.
Áhugasömum er bent á heimasíðu
skólans, þar sem hægt er að nálgast
upplýsingar á ýmsum tungumálum,
meðal annars íslensku. Slóðin er www.
alandalustarifa.com. - jma
ÍSLENSKUR SPÆNSKU-
SKÓLI Í ANDALÚSÍU
Al Andalus er spennandi spænskuskóli í bænum Tarífa á Spáni í eigu Íslendings, Örnu Árna-
dóttur, og þar kynnast nemendur spænskum menningarheimi.
Nemendur í skólanum Hildur Vilhelmsdóttir ásamt nokkrum samnemendum sínum í spænskuskólanum.
Talið frá vinstri: Hildur Vilhelmsdóttir, Ingibjörg Pálmadóttir, Rósa Bella Ruiz, Diljá Mjöll Hreiðarsdóttir og
Guðný Debora Jóhannsdóttir.
Sól og sandur Tarífa er brimbrettabær og íbúatalan tífaldast því yfir sumartímann.
Anna Margrét Björnsson skrifar
AÐ VERA KURTEIS Í
ÖÐRU LANDI
Fallegur bær Skólinn í Tarifa.
Í
hverju landi verður maður að gæta þess að mismun-
andi mannasiðir og reglur gilda um hlutina. Það
þarf ekkert að ferðast til Sádi-Arabíu eða Kína til
að komast að því að sumt sem er gert hér á Íslandi
þykir gersamlega ótækt annars staðar og stundum
koma upp óþægileg augnablik. Ég man eftir því þegar
ég fyrst flutti til Frakklands að þar þótti til dæmis
mjög glyðrulegt að ganga í háum hælum og láta skína
í brjóstaskoruna, auk þess sem andlitsfarði þótti hreint
út sagt plebbalegur. Skinkur eiga því sérlega erfitt upp-
dráttar í París og stelpur á leiðinni þangað ættu einn-
ig að hafa í huga að franskar konur sjást aldrei, aldrei
drukknar á almannafæri og klassinn er þar í fyrir-
rúmi. Stærstu menningarárekstrar sem ég hef orðið
fyrir er í því hámenningarlega landi Japan þar sem ég
eyddi nokkrum mánuðum nýskriðin úr menntaskóla.
Þar voru menn kurteisari en gengur og gerist og heils-
uðust alltaf með virktum, en þó ekki með handabandi.
Ég þurfti að muna að beigja höfuðið langt niður í hvert
skipti sem ég heilsaði og muna að rétta ekki fram hönd-
ina. Kvikmyndin Lost in Translation fangaði akkúrat
tilfinninguna sem ég hafði í Tókíó þegar maður verð-
ur hálfgerð geimvera í stórborg þar sem siðirnir eru
svona ólíkir. Þegar ég fór að kynnast heimamönnum
kom það mér á óvart að vera dregin á rokna fyllerí
með fólki sem ég hafði aðeins séð pent og prútt í vinn-
unni. Viskí og vodka var þambað með kvöldmatnum á
veitingastaðnum og svo tók við hið klassíska karaóke
þar sem algerlega sauðdrukkið fólk hóf upp raustina.
Þessi fyndna reynsla var mér í fersku minni næsta
dag þegar ég mætti til vinnu en þá ætlaði ég að heilsa
liðinu með virktum og glotti að íslenskum sið „Þetta
var aldeilis stuð í gær!“ Það var litið á mig með hryll-
ingssvip og svo sneru allir sér undan. Það þykir greini-
lega ekki töff að ræða um atburði áfengisþokunnar við
Japani sem kjósa að láta eins og nákvæmlega ekkert
hafi gerst. Síðasta klúðrið mitt í Tókíó var svo þegar ég
var að kveðja og snúa aftur á heimaslóðir. Ég ákvað að
rjúka til og kyssa besta japanska vinnuvininn minn á
kinnina og uppskar þar með hlátursrokur og hróp frá
öllum viðstöddum en aumingja maðurinn roðnaði niður
í tær og varð hinn vandræðalegasti. Kossar á kinnar
eru persónulegri í Japan en við eigum að venjast í Evr-
ópu. Það er því ekkert vitlaust að lesa sér aðeins til um
mismunandi siði og kurteisisvenjur í hinum ýmsu lönd-
um, þó að auðvitað séu mistökin oft fyndin, að minnsta
kosti í endurminningunni.
2 FERÐALÖG
flugfelag.is
Netið
Þú færð alltaf
hagstæðasta verðið
á www.flugfelag.is
DRAMATÍKIN VIÐ DÓNÁÞormóður Dagsson baðar sig í mikilleik for-tíðarinnar í Búdapest (og í baðhúsi) og bregður sér í pönkarapartí. F
ortíðin öskrar á mann í Búdapest. Þangað kom ég árið 2007 til að prufukeyra bíl fyrir íslenskan prent-miðil – eitt af því sem maður gerði árið 2007. En hvað um það, fortíð-in öskrar á mann í Búdapest. Af byggingunum að dæma er aug-ljóst að borgin hefur sinnt ólíkum
hlutverkum í gegnum tíðina. Glæsileikinn er alltumlykjandi og drýpur af mikilfenglegum höllum, brúm og eiginlega hverju sem er. Meira að segja neðanjarðarlesta-stöðvarnar, sem tilheyra næst-elsta neðanjarðarlestakerfi Evr-ópu, eru löðrandi í tignarlegum glæsileik.
Til að átta sig betur á borg eins og Búdapest er nauðsynlegt að reifa aðeins sögu hennar en líkt og flestar borgir Evrópu þá gekk Búdapest í gegnum mikl-ar hræringar og dramatík á 20. öldinni. Hún byrjaði öldina sem ein mikilvægasta borg keisara-dæmisins Austurríki-Ungverja-
land sem þá var eitt mesta veldi Evrópu þó víðar væri leitað. Var þá mikið blómaskeið í borginni og fylgdi því velmegun og öflugt menningarlíf, „ekki ósvipað því sem mátti njóta í Vín eða París“ las ég í bók. Síðan skall á fyrri
Bóhemlíf á breskum akri Leigðu sígauna -vagn í Yorkshire í Bretlandi í sumar SÍÐA 2
Íslenskur
spænskuskóli í Andalúsíu
Menning og tungumál í einum pakka
SÍÐA 2
Söluaðilar: Járn og gler hf - Húsasmiðjan - Garðheimar www.weber.is Weber Q — tilvalið í ferðalagið
[ SÉRBLAÐ FRÉTTABLAÐSINS UM FERÐALÖG ]
ferðalög
APRÍL 2009
FRAMHALD Á SÍÐU 6