Morgunn - 01.12.1946, Qupperneq 41

MORGUNN
111
sem var fyllilega spíritiskt fyrirbrigði, er jafnframt sann-
ar merkilegan skyggnihæfileika hins ósýnilega auga undir-
vitundar persónuleikans. Ég hafði um hríð haft sjúkling
einn, er við skulum nefna Smith, til meðferðar, hann þjáðist
af einkennilegum sjúkdómi. Liðamót hans stirðnuðu svo að
hann fékk hvorki hreyft legg eða lið, né litið við, og var
næstum því búinn að missa málið. Mér hafði tekizt að koma
liðamótum hans í lag; hann gat nú matast og gengið upp
stiga og bjargað sér að mestu hjálparlaust. Mér var ljóst,
að hægt mundi að veita honum fullan og varanlegan bata,
ef hann vildi leyfa mér að dásvæfa sig, en til þess var hann
ófáanlegur. Ég ætlaði að fara að vekja máls á þessu að
nýju, er Arthur, gamall sjúklingur minn, kom óvænt inn
til okkar, en hann hafði ekki heyrt neitt af samtali okkar.
Mér þótti bera vel í veiði, sagði Smith hvað mér hefði tek-
izt að gera fyrir piltinn í dásvefni, og bauðst nú til að sýna
honum, hve einfalt það væri að láta svæfa sig. Smith virt-
ist hafa áhuga fyrir þessu og bað mig, er hann var sofnað-
ur, að láta sig heyra, hvers hann kynni að verða var í dá-
svefninum.
Hve margir menn eru hérna í herberginu? spurði ég.
Þrír, gamli maðurinn, þú og ég. Sérðu fleiri? spurði ég.
Enga aðra, svaraði hann. Mér datt nú Japaninn í hug og
spurði: Sérðu nokkura andaveru inni hjá okkur? Já. Hvar?
Á bak við stól gamla mannsins. Hvað geturðu sagt okkur
um hana? Þetta er gamall maður, hann hefur sítt alskegg,
og hár hans er næstum hvítt. Hann skiptir þvi í miöju, það
er þunnt uppi á höfðinu, en þykkara kringum eyrun. Hann
er í svörtum, síðum fralcka. Hann leggur hægri höndina á
öxl gamla mannsins og er að tala við hann. Hann segir:
„Hvers vegna ferðu ekki að ráðum Erskines, hann getur
veitt þér fullan bata, ef þú vilt fara að ráðum hans. Þú
veizt, að þér er óhætt að fara eftir ráðum mínum, ég veit,
hvað við á“. Nú er hann farinn". Ég vakti piltinn og hann
hélt heim til sín án þess að ég segði honum þá, hvað hann
hefði séð og hvað hann hefði sagt okkur. Smith sat hugsi