Morgunn - 01.12.1946, Qupperneq 47

MORGUNN
117
geti hún horfið til bernskustöðva sinna að eigin óskum,
er þá ósennilegt, að hún hitti þar aðrar sálir, ekki aðeins
sálir lifandi manna, heldur og þeirra, sem þangað eru
horfnir um hlið dauðans? Þannig virðist fullt tilefni til
að álykta með greind dæmi og önnur hliðstæð í huga.
Látinn eða lifandi, hverju skiptir þetta?
Það er eftirtektarverð staðreynd, sem mér er ókunn-
ugt um, að veruleg áhersla hafi verið lögð á, að ekkert
af því, er sagt hefur verið frá í skeytum þeim, er komið
hafa frá hinum svonefndu látnu mönnum, er í ósamræmi
eða andstöðu við það, er einkenndi persónuleik þeirra í
jarðvistinni. Og getum ver vænzt nokkurs annars, ef vit-
undarsamband næst við framliðna menn? Vér eigum nú
tækifæri til að rannsaka og athuga starfsháttu undirvit-
undar persónuleikans í daglegu lífi voru. Dáleiðsluvísind-
in hafa gert oss kleift að greina milli efnislíkamans og
hinnar s tjórnandi orsakar, persónuleika undirvitundar-
innar, uppgötva sérkenni og eiginleika hans. 1 miðilsdáinu
kemur þetta sama fram í röð af persónulegum sérkenn-
um þeirra, sem sagt er frá og lýst. Og hlýtur þetta ekki
að vera svo?
Þess lengur, sem vér hugsum um veruleik mannsálar-
innar og persónuleik undirvitundarinnar, þess sannfærð-
ari hljótum vér að verða um það, að dáleiöslan og spírit-
isminn eigi sameiginlegan grundvöll.
Ég hygg, að framhaldsrannsóknir á þessum málum
verði reknar á þessum leiðum, og að þar séu dáleiðsluvís-
indin öllum vísindum líklegri til hagnýtrar aðstoðar. Með
því að nota dáleiðslu við lifandi menn er hægt að safna
staðreyndum til athugunar og samanburðar, sem annars
væri ekki unnt.
En slíkar rannsóknir eru ekki mitt meðfæri. Til þess
brestur mig næga þekkingu á völundarhúsi spíritistisku
fyrirbrigðanna. Ég varpa þessum hugleiðingum mínum
og tilgátum aðeins fram, sérfræðingum þeim og vísinda-
mönnum til athugunar, er áhuga hafa fyrir framhalds-