Morgunn - 01.12.1946, Qupperneq 54

124
MORGUNN
eru svo ólíkir þessu, að ekki er berandi saman — enda
þótt sumir hafi reynt að „skýra“ þessa „bresti“ þannig.
Þá datt mér í hug, hvort ekki væri hægt að fá að heyra
þessa „bresti“ eða „smelli“ þó að ekkert okkar kæmi við
borðið. Fór ég fram á að þetta væri reynt og var ekkert
því til fyrirstöðu.
Fluttum við okkur þá öll svo langt frá borðinu, að auð-
séð var, að enginn kom við það á nokkum hátt.
Þrátt fyrir þetta heyrðum við þessa sömu „smelli“ í
borðinu, en þó mun daufari. Bað ég þá um það, á is-
lenzku, að sá, er þessu stjórnaði, léti mig vita nafn sitt
með því að láta smellina heyrast þegar ég nefndi stafi
í nafni hans. Hættu þá smellirnir í bili. Síðan hóf ég að
segja fram stafrófið, mjög hægt. Þegar ég kom að stafn-
um P kom smellur í borðinu (inni í því). Fitjaði ég þá
upp að nýju og er ég hélt áfram á þennan hátt, kom
smámsaman nafn á látnum manni, sem ég hafði þekkt.
Þá spurði ég (á íslenzku): „Líður þér betur nú, en þeg-
ar ég heyrði til þín síðast?“ Þessu var svarað með því,
að þrír mjög háir „brestir“ eða „smellir“ heyrðust í borð-
inu í fljótu áframhaldi. Ég get þess enn, að albjart var
í stofunni og auðséð, að enginn kom við borðið. En reynd-
ar voru þessi hljóð þannig, aö á sama stóð, hvort borðið
var snert eða ekki.
Þrjú högg eru „alþjóðamál" við slíkar tilraunir og tákna
orðið ,/Já“. Mér fannst ekki mögulegt að skilja þetta á
annan veg en þann, að sá, er þannig „svaraði“, vildi með
því leggja áherzlu á það, að líðan sín væri nú mun betri
en þegar ég heyrði til hans síðast. En síðan voru liðin 20
ár. Og það var á „tilraunafundi" hjá Indriða Indriðasyni,
Þessi hljóð, er ég svo nefni, eru á ensku í bókum um
dulræn eða sálræn efni kölluð „raps“, „högg“. Ég þýði
þessu til skýringar nokkur orð úr bók eftir enskan höf-
und um sálræn fræði.1) Höf. segir: