Morgunn - 01.12.1946, Qupperneq 71

MORGUNN
141
ar honum þykir að einhverju hallað á spiritismann. Skyldi
það vera af því, að séra Kristin Daníelsson skorti sjálfan
trú á annað líf, eða mundi þetta vera svo sem framhald
þjónustunnar við meðbræðurna, þá þjónustu, sem alkunn
er, þar sem hann gegndi prestsembættum? Hjá honum
og fleiri slíkum mönnum kemur það glögglega fram, sem
hingað til hefur verið meginþáttur þess bezta í starfsemi
spiritista hér: Hjálpin við sjúka, syrgjandi og andlega
vegalausa. Ég þekki sjálfur ýmsa þá, sem ekki aðeins hafa
þar lilotio huggun, en einnig þann þroska, að vilja hverj-
um þeim hjálpa og hverjum þeim hjúkra, sem þess er
þurfandi, og gera sitt til velfarnaðar annarra á öllum
sviðum.
Svo kemur þá á móti það, sem áður er á minnzt, og
finnst mér — fyrir mitt leyti — þar sízt halla á forvígis-
menn og sanna stuðningsmenn spiritismans. En einu virð-
ist mér þeir mjög mega gjalda varhuga við, og það er að
taka upp varnir fyrir þá, sem misnotað hafa málefnið.
Þar tjáir ekki annað en gera glögg skil á hvítu og svörtu,
málefni og mönnum.
Frú Elínborg Lárusdóttir, sem allir þekkja af skáld-
sögum hennar, og þá einkum Förumönnum og Strandar-
kirkjUj er áreiðanlega ein af þeim manneskjum, sem telja
spíritismann ærið mikilvægt málefni, ekki fyrir þær sak-
ir, að honni virðist þar allt í húfi fyrir sjálfa sig, því að
hún fer afar hóflega í hvað eina og hefur sjálfsagt sína
vissu frá því löngu áður en hún tók að skipta sér nokkuð
af spíritisma, en hún leggur fram mikla vinnu og mikla
fyrirhöfn til að kynna þetta málefni þannig, að hver og
einn geti svo dregið sínar ályktanir eftir sem gleggstum
forsendum — og að öðru eða svipuðu er ekki þarna að
hverfa — nema því, sem sagt hefur verið og margsagt
um athuganir og sannanir ýmissa einstakra, erlendra vís-
indamanna. Ég hygg, að frú Elínborg Lárusdóttir hljóti
að leggja fram sitt mikla starf í þessu efni vegna þeirrar