Morgunn - 01.12.1946, Qupperneq 81

MORGUNN
151
mér, hvers hann yrði vísari. Hann hélt mjög skamma stund
á umslaginu, en leit þá upp frá að horfa á það, svipaðist
um í herberginu, unz athygli hans beindist að mynd af
brezkum sjóliðsforingja. Hann virti hana fyrir sér, og
sagði: „Þessi maður hefur skrifað utan á bréfið“. Þá leit
hann á annan vegg stofunnar og festi augun á olíumálverki
af norskum flóttadreng, er komið hafði á stríðsárunum
til Akureyrar. Hann sagði, að myndin stæði í nánu sam-
bandi við umslagið og myndina af sjóliðsforingjanum,
Þessar umsagnir þóttu mér næsta merkilegar, því það
var rétt, að sjóliðsforinginn hafði skrifað utan á umslagið
og hann hafði einnig málað myndina af Ásbirni litla, en svo
hét drengurinn. Myndina hafði málarinn gefið mér, er hann
fór frá Islandi. Við höfðum skrifazt á. Síðasta bréf hans
til mín var ritað í Ástralíu, en þá var hann á förum til
Englands. Eftir það hafði eg ekki heyrt frá honum. Eg
spurði Hafstein, hvort hann áliti málarann á lífi, eða eigi.
Hann tók aftur upp umslagið, bar það upp að eyranu og
virtist hlusta, en sagði svo: ,,Eg heyri mikinn umferðar-
gný í einhverri stórri borg. Eg heyri fótatak mikils mann-
fjölda. Þar er maðurinn. Hann er lifandi". Á þessari síð-
ustu umsögn hef eg ekki getað fengið staðfestingu enn
sem komið er. Næst rétti eg Hafsteini gamlan hlut, sem
er eins konar ættargripur. Það var útskorið brauðmót,
með ártalinu 1830. Hafsteinn bar mótið upp að andlitinu,
og hélt því þannig um stund. I-Iann sagðist verða var við
reykjarlykt — sambland af taðreyk og torfreyk. Hann
sagði, að þennan hlut hefði eg fengið frá móður minni, en
hún hefði fengið hann frá föður sínum. Saga brauðmótsins
er mér einum kunn, þeirra, er nú lifa, og það, sem Haf-
steinn Björnsson sagöi, er rétt. Mótið er smíðað og skor-
ið af Hallgrimi Jónssyni, móðurafa mínum. Það gekk að
erfðum til móður minnar, Ingibjargar og að henni lát-
inni til mín.
Akureyri 21. október 1946.
Friðgeir H. Berg.