Morgunn - 01.06.1959, Blaðsíða 44

38
MORGUNN
framan hann kona, særð og hörmulega leikin. Honum
brá, bað Guð fyrir sér og spurði konuna, hver hún væri,
en hún svaraði: „Ég er andi önnu Walker, sem bjó með
John Walker... Hann lofaði mér að senda mig til fólks,
sem mundi annast mig, og svo ætti ég að koma aftur til
hans og stjórna heimili hans“. Síðan sagði hún frá því,
hver hefði myrt sig, hvernig hann hefði gert það og
hvemig hann hefði falið lík sitt og hvar. Þessi dularfulli
gestur stóð þarna á myllugólfinu frammi fyrir malar-
anum og hótaði honum því, að hún skyldi fylgja honum
eftirleiðis, ef hann segði ekki þegar frá þessu til að upp-
lýsa verknaðinn.
En malarinn gerði ekki eins og um var beðið. Skelfing
hans var svo mikil, að hann forðaðist nú að vera einn,
en hann þorði ekki að taka það á sig að ljósta því upp,
sem hann hafði verið beðinn um. Þrátt fyrir varúð hans
kom þar, að kvöld eitt var hann einn, og lét þá gesturinn
ekki standa á sér. Konan birtist honum, æðisgengin og
grimmdarfuil og krafðist þess, að hann gerði það, sem
b.ún hefði sagt honum að gera. En hann hikaði enn. Það
var fyrst eftir að konan birtist honum í þriðja sinn úti
í garðinum við hús hans, með hryllilegum hætti, að hann
herti upp hugann og fór til næstu yfirvalda og sagði frá
reynslu sinni. Leit var þegar hafin, hvert atriði, sem
veran hal'ði sagt honum um kvöldið í myllunni rcyndist
vera rétt.
Þeir, sem sekir voru um þennan hryllilega verknað,
voru teknir fastir. Það sannaðist, að malarinn var þeim
að öllu öðru ókunnur en að hann þckkti þá í sjón, svo að
enga ástæðu gat hann haft fyrir því að steypa þeim í
ógæfu með ósannindum. Réttarhöldin urðu með einsdæm-
um í brezkri réttarsögu. Dómsforsetinn, hr. Fairbarn,
bar það fram, að undir málssókninni hefði hann séð
barnsmynd standa á öxl Walkers. Þetta mætti e. t. v.
skýra sem hugarburð hans, en líkurnar fyrir því að það
hafi ekki verið annað en hugarburður verða litlar, þegar