Kylfingur - 24.04.1989, Page 31

KYLFINGUR
31
Dómarahornið
Góðir kylfingar!
Nú líður senn að því að menn geti
farið að dusta rykið af golfkylfum
sínum og undirbúa sig fyrir sumarið.
Þótt veturinn virðist enn halda golf-
völlum í allföstum tökum sést þó
dagamunur. Líklegt er samt að golf-
vellir, sérstaklega flatir, muni opna
seinna í vor en undanfarin ár, þegar
hægt hefur verið að leika á flötum
hér sunnanlands um mánaðarmótin
apríl-maí.
Jafnframt því sem menn huga að
kylfum sínum væri rétt að taka golf-
reglubókina ofan úr skáp og blaða
í henni, til að rifja upp helstu atriði
í algengustu golfreglum. Hvernig
væri t.d. að fletta upp á reglu 25,
sem fjallar um óeðlilegt ástand vall-
ar, en ástand golfvalla verður varla
annað en óeðlilegt, fyrst eftir að þeir
opna. Þeir eru venjulega blautir og
jafnvel snjór í lautum og giljum. Öll
slík bleyta, er nefnd einu nafni að-
komuvatn en skilgreining er þannig:
,,aðkomuvatn er allt tímabundið
samansafnað vatn á vellinum, sem er
sjáanlegt áður en eða eftir að leik-
maður hefur tekið sér stöðu og er
ekki í vatnstorfæru. Snjór og ís telj-
ast hvort sem leikmaður vill að-
komuvatn eða lausung nema hvað is
úr ísvél er hindrun. Dögg er ekki að-
komuvatn.“
Nauðsynlegt er að gera sér grein
fyrir þessum hlutum þar sem golf-
reglurnar gera ekki ráð fyrir, að
menn þurfi að leika golf við þessar
aðstæður og veita þess vegna lausn
frá svæðum, sem þannig er háttað
um. Skilgreiningin segir, að snjór og
ís séu annað hvort lausung eða að-
komuvatn, eftir því hvort við á,
þannig að snjóskafl yrði þá dæmdur
aðkomuvatn en ekki lausung, þar
sem engum dytti í hug að moka
burtu skaflinum. ís úr ísvél er hins
vegar tilbúinn af mannavöldum og
þar af leiðandi hindrun skv. skil-
greiningu. Því má heldur ekki
Þorsteinn Sv. Stefánsson
gleyma, að í vorleysingum geta ár og
lækir flætt yfir bakka sina og í þvi
sambandi er rétt að muna, að vatn,
sem þannig flæðir yfir ár- eða lækj-
arbakka, er torfæra, á meðan það er
innan merkjanna eða augljóslega í
farveginum, þótt það fylli hann, en
þegar það flæðir út fyrir merkin er
það orðið aðkomuvatn, enda þótt
það sé í beinum tengslum eða nánast
hluti þess vatns, sem er i torfærunni.
Hér er einnig um óeðlilegt ástand að
ræða.
Truflun vegna aðkomuvants telst
þegar boltinn liggur í eða snertir það
eða truflar stöðu leikmannsins eða
fyrirhugað sveiflusvið hans. Leik-
maður getur þá fengið lausn, ef hann
þarf að standa í aðkomuvatninu,
jafnvel þótt bolti hans sé á þurru.
Þannig er reglan ekki bundin við
það, að sjálfur boltinn liggi í eða á
aðkomuvatninu. Sömuleiðis telst
aðkomuvatn á flöt trufla, ef það er
eða hefur áhrif á púttlínu leikmanns.
Lausn.
Leikmaður hefur um tvennt að
velja í þessu sambandi. Hann má
leika boltanum, þar sem hann liggur
eða hann getur fengið lausn. Megin-
reglan um lausn er sú, ef boltinn er
á leið, að leikmaður velur næsta
stað. sem er laus við truflunina og er
ekki í torfæru eða á flöt, eða nær
holu og láta boltann falla án vítis
innan einnar kylfulengdar frá hinum
ákvarðaða bletti á stað, sem full-
nægir þessum skilyrðum, sem áður
eru nefnd. Þetta þýðir að fara verður
stystu leið út úr hinu blauta svæði og
gildir sama um það og grund í að-
gerð. Þess vegna vil ég benda kylf-
ingum á að athuga, hver sá næsti
staður er, áður en þeir taka ákvörð-
un um að leita lausnar, því vera
kann, að staðurinn, sem þeir verða
að velja, sé verri en sá sem boltinn
liggur á. Þannig getur leikmaður átt
það á hættu að þurfa að láta bolt-
ann falla á stað, þar sem líkur eru á,
að hann verði ósláanlegur. Rétt er að
benda lesendum á, að þetta gildir á
leið og er þar ekki, frekar en endra-
nær, gerður greinarmunur á því sem
við köllum „kargi og braut“. Þá er
rétt að geta þess, að ef aðkomuvatn
er í torfæru, getur leikmaður aldrei
látið bolta falla út úr torfærunni án
vítis af þeirri ástæðu. Ef hann vill fá
lausn frá aðkomuvatni í torfæru
verður hann að láta boltann falla
innan torfærunnar, því að ef hann
lætur boltann falla út úr henni,
þá verður hann að taka víti, en
ekki er hægt að losan vítalaust úr
torfæru undir neinum kringum-
stæðum.
Sé bolti sokkinn eða týndur í að-
komuvatni verður leikmaður helst að
hafa séð hann koma niður eða vera
nærri viss um, að hann er á hinu
blauta svæði. Skal miða við þann
stað, sem boltinn fór síðast yfir tak-
mörk hins blauta svæðis og ekki er
nær holu, blautur né í torfæru eða
á flöt og láta boltann falla án vítis
innan einnar kylfulengdar frá þess-
um stað. Hér er leikmaður ekki
bundinn við það að fara stystu leið
út, enda erfitt að ákveða, hvaða leið
er styst ef boltinn er týndur. Ef bolt-
inn er týndur í aðkomuvatni i tor-
færu gildir sama og áður er sagt,
hann má láta hann falla án vítis í tor-
færuna en verður að taka víti, ef