19. júní - 19.06.1952, Blaðsíða 16

lend kona, sem giftist ísl. ríkisborgara, öðlast við
það íslen/.kt ríkisfang, og íslenzk kona, sem giftist
útlendingi og öðlast við það ríkisfang hans, miss-
ir íslenzkan ríkisborgararétt, en þó ekki fyrr en
hún flytur liéðan af landi. Þangað til það verður,
heldur hún íslenzkum ríkisborgararétti.
Kvenréttindahreyfingin liefur, hér á landi eins
og annarsstaðar, löngum talið það réttlætismál að
fullur jöfnuður ríki milli kynjanna á sviði ríkis-
fangslöggjafarinnar. Þegar nú nágrannar okkar,
Stóra-Bretland og skandinavisku löndin, hafa
viðurkennt jafnrétti kynjanna á þessu sviði, má
ætla að þess verði ekki langt að bíða að við siglum
í kjölfarið. Því hefur einatt verið borið við, að
það væri ekki tiltækilegt fyrir smáríki að breyta
svo ríkisfangslöggjöf sinni í veigamiklum atrið-
um, að það stangaðist á við löggjöf annarra þjóða,
en sú viðbára á ekki lengur við livað snertir ríkis-
borgararétt giftra kvenna, því að þróunin gengur
ótvírætt í þá átt að viðurkenna konuna sem
sjálfstæðan aðila í ríkisfangslegu tilliti.
Varla verður skilið svo við hugleiðingar um
ríkisborgararétt giftra kvenna, að ekki sé vikið að
ríkisborgararétti barna þeirra. Sú mun víðast, ef
ekki allsstaðar, meginreglan, að skilgetin börn
fylgi föður sínum að ríkisfangi, en óskilgetin
börn móður. Skandinavisku löndin bafa ekki séð
sér fært að fara inn á þá braut að binda ríkisfang
skilgetinna barna við móðurina, m. a. vegna þess,
að það mundi, eins og löggjöf þeirra er háttað, í
mýmörgum tilfellum leiða til tvöfalds ríkisfangs
barna. Fullkomin lausn þessa vandamáls, sem svo
mjög snertir konuna sem móður, fæst tæplega
fyrr en tekizt hefur að samræma ríkisfangslöggjöf
hinna ýmsu ríkja, en búast má við að það eigi
enn langt í land. í því sambandi skal þess getið,
að Þjóðabandalagið lét á sínum tíma það mál til
sín taka, og nú vinna samtök Sameinuðu þjóð-
anna að því að koma á slíkri samræmingu.
Við skulum vona að þessi samtök, sem mann-
kynið hefur bundið svo miklar vonir við, reynist
þess megnug að leysa farsællega þetta vandamál.
Þangað til verður livert einstakt land að leitast
við að bæta fyrir sitt leyti úr ágöllum ríkisfangs-
löggjafar sinnar og samræma bana ríkjandi réttar-
vitund og sanngjörnum kröfum.
FORSÍÐUMYNDIN er af Tove Ólafsson, myndhöggv-
ara við vinnu sína.
KRISTJANA BENEDIKTSDÓTTIR:
VOR
Velkomið blessaða bjarta vor,
sem burlu máir öll vetrarspor.
Þú vekur úr dvala hvert blað og blóm,
sem beygð voru undir frostsim dóm.
Þú breiðir glitblaju um grund og hlíð
svo gleymast hörkur og veðrin strið.
Vorþeyrinn leysir úr lœðing hvert frjó,
lífgandi brœðir hann klaka og snjó.
Allt það, sem lijir og andað fœr
yngist að nýju, þróast og grœr.
Vorsólin lýsir og vermir suo lilýtt
— þá verður alll geislandi fegurð skrýtt.
Við lœkjanna lijal og lindanna nið
er Ijúft að dreyma i ró og frið,
og hlusta á allifsins andardrátt,
að yngjast við frjómagnsins lijartaslátt,
að gleðjast með fagnandi fuglalijörð,
finna að gróandinn rikir á jörð.
Sjá ungviðið léttfœtta leika sér
og lífsins njóta. Já, hvar sem er,
mcctir auga og eyra manns
ódáins fegurð hafs og lands.
Þú bætir og græðir allt, blessað vor
og blómum stráir í sérhvert spor.
V__________________________________________/
2
19. J Ú N í