19. júní - 19.06.1952, Síða 25

ÞÓRUNN ELFA MAGNÚSDÓTTIR:
Réttur hans — skylda hennar
Tveir söguliaflar, frumdrög
Ofurkapp og örvæntingartár ungu stúlkunnar
vöktu ekki hina minnstu samúð hjá móður henn-
ar heldur liið gagnstæða, egndu hana til eindreg-
innar andstöðu gegn óskum stúlkunnar. Þetta var
bláber þrákelkni, fannst henni, fyrirtekt, sem
ekki hafði við neina framsýni eða hyggindi að
styðjast. Gerður hafði nú einu sinni tekið það í
sig, að hún skyldi fylgjast með bróður sínum á
námsbrautinni, og þá var ekki að sökum að
spyrja, þetta var stífni Hvammsættarinnar, það
fólk lét ekki af skoðunum sínum né fyrirætlun-
um fyrr en í síðustu lög. Þetta hvumleiða skap-
einkenni hafði Gerður endilega þurft að sækja í
löðurættina. Móðirin gerði sér enga grein fyrir
því, að jDiályndi var fyrst og fremst lyndiseinkunn
hennar sjálfrar, með því liafði hún brynjað sig
gegn áhrifavaldi síns greinda og mikilhæfa
tengdafólks, sem hún fann til vandlega niður-
bældrar minnimáttarkenndar gagnvart.
Gerður hafði alltaf þótt lík í föðurætt sína,
kannski gerði fólk fullmikið úr því, það var dálít-
ið særandi, fannst móður hennar, af því að Gerð-
ur var sérstök atgervisstúlka. Þá vantaði ekki, að
orð væri á því gert, að hún sækti gáfur og skerpu
til föðurfólksins, henni gramdist þetta meira en
bún hafði nokkurntíma leyft sér að láta í ljósi,
og eins hitt að Gerður skyggði á bróður sinn.
Þau systkinin höfðu fylgzt að í skóla tvo vetur
og tekið gagnfræðapróf samtímis. Gerður var ár-
mu eldri en Páll bróðir hennar, hún hafði orðið
þetta síðbúnari í skóla vegna þess, að móðir henn-
ar hafði verið á báðum áttum um það, hvort hún
ætti að láta undan óskum hennar og leyfa henni
að fara í gagnfræðaskóla. Það var nú að vissu leyti
bapp, að hún gerði það, því að Páll naut góðs af
því. Gerður tók próf upp í annan bekk, varð
bekkjarsystir Páls, las með honum og hjálpaði
bonum þannig af mikilli einbeitni við námið,
sem hann var harla latur við. Móðirin sá hverju
!9. JÚNÍ
Þórunn Elfa
Magnúsdóttir
fram fór, en afsakaði son með því, að liann væri
yngri og seinþroskaðri en systir lians. Hann
mundi áreiðanlega ná sér á strik við námið, þeg-
ar fram í sækti og þarfnaðist liann aukatilsagnar
gátu aðrir orðið til að veita haha, það var mein-
ingarlaust að kosta dýru námi upp á Gerði til
þess að hún læsi með bróður sínum, og auk þess
sárnaði henni að vita til þess að bæði kennarar og
skólafélagar tækju hana fram yfir Pál, það væri
illa gert að láta hana halda áfram að standa hon-
um fyrir ljósi. En þessar ástæður forðaðist hún að
láta uppi, aðrar voru svo langtum nærtækari og
meira sannfærandi. Auðvitað var þess ekki að
vænta, að hún, ekkja með takmörkuð efni, gæti
kostað bæði börn sín til langskólanáms, og það
var auðvitað svo eðlilegt og sjálfsagt, að naumast
þurl'ti orðum að því að eyða, að sonurinn gengi
fyrir, hans var rétturinn meiri.
Mæðgurnar höfðu þagað um stund og hvor
hugsað sitt, en svo leit unga stúlkan á móður sína
með tár í augum og sagði: — Ég er viss um, að
pabbi liefði ekki viljað, að þú gerðir svona hat-
ramlega upp á milli okkar systkinanna.
11