19. júní - 19.06.1952, Qupperneq 39

eg nokkrar myndir inn á Charlottenborgarsýn-
inguna, og voru þrjár þeirra teknar. Það fannst
mér mikill sigur. Þetta vor var sjálfur Braque
heiðursgestur og þátttakandi í sýningunni, svo
að é g er einn af þeim fáu íslendingum, sem
átt liafa rnyndir á sömu sýningu og jöfur sá.
Þetta vor var mér boðið á skólahátíðina, sem er
glæsilegt hóf, með mörgu stórmenni. en aðeins
tveimur nemurn frá hvorum kennara. Næsta ár
átti ég 5 myndir á Norrænu sýningunni í Finn-
landi, og hef ég frétt, að þeim liafi verið vel tek-
tð, þótt lítið hafi heyrzt um það hér heima.
— Fórstu nokkrar námsferðir á þessum árurn?
— Ég tók þátt í tveimur studiuferðum með
Akademíinu, annarri til Hollands, og jiar sáum
við m. a. hið fræga Krölle Möller safn, söfnin í
Amsterdam og Haag o. fl. Hin ferðin var til
Parísar. Á báðunr þessum ferðum sáum við margt
það bezta af listaverkum heimsins, ]r. á. m. hinn
dásamlega gobelinvefnað Frakka. Prófessorinn
nainn hafði látið jrau orð falla um myndstíl
ntinn, að hann gæti átt mikla framtíð til útfærslu
1 nayndvefnaði, og Iivatti hann mig til að láta
vefa eftir fyrirmyndum mínum. Sjálfa hafði mig
langað til að læra myndvefnað fyrir mörgum ár-
utn, en ekki fengið tækifæri til jress. Ég óf þá ís-
lenzkt glit og krossvefnað og gerði nokkra tilraun
nieð myndvefnað. Vorið 1949 kom maðurinn
!Umn til Hafnar til að leita sér lækninga. Ég var
þá svo heppin að fá litla íbúð með öllu, sem til
þurfti, fyrir 150 kr. á mán., svo maður gat lifað
°dýrt, enda tókst okkur að komast til Parísar. Ég
hafði lært það á námsferðunum að ferðast ódýrt
°S Hfa að mestu á loftinu. í París var ég svo lán-
s°m að komast á sýningu á nýtízku gobelinvefn-
aði Frakka, sem ofinn hafði verið síðustu ö árin
eftir fyrirmyndum þeirra frægustu núlifandi mál-
ara. í París og nágrenni er b'ka gullnáma af gam-
alli gobelinlist.
— Varstu ekki einhverntíma að tala um mynd-
Hos?
~~ Jú, vel á minnst, á þessari sýningu í París
Var dálítið af myndflosi, þá datt mér í hug gamla
togflosið okkar, sem er einhver sú fallegasta
vjnna, sem ég hef séð. Hvernig litist þér á að
Sjöra nokkra uppdrætti fyrir jrá útfærslu? Nú
yissi ég hvað ég vildi. Maðurinn minn fór heim
| sept. en ég hélt áfram í Akademíinu og leitaði
Hfnframt fyrir mér um tilsögn í gobelinvefnaði.
J,yrir milligöngu próf. Iversen komst ég til frú
!9- JÚNÍ
Vigais
Kristjánsdóttir
Thordis Eilertsen, sem er J^ekktasti gobelinvef-
ari Dana. Hún liefur m. a. ofið hin undurfögru
gobelin í Kristjánsborgarhöll el’tir frummyndum
Skovgaards, en hann er einn af frægustu málur-
um Danmerkur. Hún sýndi mér seinna {Dann
heiður að biðja mig um fyrirmynd til að vefa
eftir, og gerði ég Jaað með glöðu geði, Jrótt tími
væri naumur, þá mynd kallaði ég ,,Haustið“.
Það eru þrír fljúgandi svanir og lauffall í frjós-
andi vatn. Það var dýrt að læra þennan vefnað,
og líka það sem til hans þurfti, en Menntamála-
ráð var svo höfðinglegt að veita mér 2000 kr.
styrk 1949, og það gerði mér kleyft að vera við
vefnaðinn fram að jólum, en Jm varð ég að fara
heim í miðjum klíðum frá málaranámi mínu, og
verða Jjar með af Ítalíuferð, sem Akademíið fór
Jjá um vorið.
— Hvaða efni notar þú aðallega í vefnaðinn?
— Allt mögulegt, allt frá bandi í ísl. sauðarlit-
um, sem ég hef sjálf spunnið, togband og hör frá
Bessastöðum, og upjj í ekta franskt og j^ersneskt
gobelingarn og alsilki, sem ég nota í hálfmána
mína og skraut. Frú Eilertsen var svo elskuleg að
hjálpá mér um alla þá garnliti, sem hún átti, Jdvi'
að Jrótt maður hafi hundruð lita að velja á milli,
er ótrúlegt hve oft mann vantar einmitt rétta lit-
blæinn. Hjá konu, sem er snillingur í að jurtalita
band, fékk ég marga fagra liti, og ein góð vin-
kona mín spann fyrir mig fallegt band í sauðar-
litum, sem Jiykja sérlega fallegir í vefnaðinum.
— Þú ert Jrá að hugsa um að snúa þér nú fyrir
alvöru að vefnaðinum?
— Já, nú vantar mig mest breiðan vefstól og
25