19. júní - 19.06.1952, Qupperneq 53

Avarpið var undirritað a£ öllum
13 kveníþróttakennurum og 30
kvenfélögum í Reykjavík og
Hafnarfirði. Það var síðan birt í
bllum dagblöðunum í Reykja-
vík.
Eftir þetta fór að komast fjör í
keppnina, konur streymdu í stór-
l|in hópum bæði í sundhöllina
°g í sundlaugarnar og æfðu sig af
kappi. Vil ég leyfa mér að full-
yi'ða, að þessi kvennatími út-
'arpsins hafi haft úrslitaþýðingu
u>n hina miklu þátttöku kven-
þjóðarinnar í keppninni.
Annað var það einnig, sem
s°mu aðilar lteittu sér fyrir, en
Jtað var sérsundtími fyrir konur
1 sundlaugunum og sundhöllinni
1 Reykjavík, og fengu til þess
góðan stuðning forstöðumanna.
Það var bráðnauðsynlegt að fá
l^ennan sér-sundtíma, sérstaklega
*ytir þær konur, sem ekki höfðu
komið í sundlaug svo árum skipti. Konur þurfa
að hafa æfingar sínar sér. Koma saman nokkur
kvöld í viku, læra sund og æfa sér til hressingar
°g heilsubótar. Sundið er alhliða íþrótt. Það
reynir jafnt á alla vöðva líkamans, fegrar hann
°o styrkir. Komið er yfir erfiðasta hjallann, þegar
buið er að ná að fleyta sér með réttum tökum. Þá
kernur næst að reyna að ná laginu og léttleikan-
Ulíl í sundið, sem fæst með sróðri æfingu. Full-
numið er það, þegar hægt er að taka tökin rólega
>neð lítilli fyrirhöfn. Það hefði verið æskilegt, að
l^>essi sérkvennatími byrjaði aftur í haust, en
Vegna þess að tilfinnanlegur skortur er á sund-
laugum, aðeins 2 fyrir 60 þúsund manna bæ, var
ebki hægt að koma þessu við, sundhöllin er upp-
tekin við kennslu alveg fram á vor, en eftir það
v.*ri bægt að hafa sérkvennatímann eins og síðast-
bðið ár. Mér er það enn í fersku minni, hve
margar konur sóttu æfingar og lögðu liart að sér
tu að gera skyldu sína við land og þjóð. Þær
k°mu til mín hver a£ annarri og sögðust aldrei
bafa lært að synda eða vera búnar að týna því
niður, hvort ég héldi að það þýddi nokkuð, eða
ntyndi bera árangur, en alltaf komust þær }jó að
Þrirri niðurstöðu, að þær yrðu að spreyta sig.
^egar á flot var komið, þótti erfiðast að dýfa
l9- JÚNÍ
höfðinu í kaf og var þá oft glatt á lijalla. Árang-
urinn var svo sá, sem raun ber vitni, að margar af
þessum konum náðti 200 metrunum í enda
keppninnar. Vil ég sérstaklega þakka þessum
konum fyrir þá miklu elju, sem þær sýndu, og
það fordæmi, sem þær gáfu, til að tryggja sigur
okkar íslendinga í keppninni við frændþjóðirnar
á Norðurlöndum. Hér í Reykjavík vantar ekki
áhugann fyrir sundíþróttinni. Tilfinnanlegur
skortur er á sundlaugum, sem kemur í veg fyrir
að sundið geti orðið svo almennt sem skyldi.
Hinn langþráði baðstaður í Laugardalnum þarf
að verða sem allra fyrst að veruleika. Þar á að
verða almenn sundlaug, sem verður jafnlramt
notuð sem kappsundslaug og einnig sérstök æf-
inga- og dýfingalaug fyrir sundfélögin. Fánnig er
brýn nauðsyn fyrir laug í Vesturbænum. Ættu
konur að láta þetta mál til sín taka, og ef þær
sýndu þar sama dugnaðinn og í samnorrænu
sundkeppninni, jrarf ekki að efast um að Jrví máli
væri borgið.
I>að er ekki mest um vert, að konur hafi kosningarrétt, held-
tir hitt að þær beiti honum réttilega. — Ellen Kcy).
39