19. júní - 19.06.1955, Qupperneq 23

SIGRÍÐUR J. M A G N Ú S S O N :
Fyrsti kvenmálarameistari heimsins
B ra u try ðjan das tarf
Haustið 1906 sté ung íslenzk stúlka á land í
Kaupmannahöfn. Farareyri liafði hún rýran og
lítið kunni hún í danskri tungu. En með þeim
ásetningi hafði hún farið að heiman, að komast á
málaraskóla í Danmörku, sem engri konu hafði
áður verið veittur aðgangur að. Þetta lánaðist
henni svo vel, að um vorið tók hún sveinspróf í
málaraiðn meðmestu prýði. Hlaut hún verðlauna-
pening úr bronce og heiðursskjal fyrir sérlega góða
frammistöðu. Vakti þetta mikla athygli, því að
hún var fyrsta konan, er lauk þessu prófi í Dan-
mörku.
Kona þessi var Ásta Kristín Árnadóttir. Hún
var fædd 3. júlí 1883 í Narfakoti í Ytri Njarðvík,
dóttir hjónanna þar, Sigríðar Magnúsdóttur og
Árna Pálssonar barnakennara.
Þegar Ásta var 17 ára andaðist faðir hennar, en
hún var næstelzt af 10 systkinum, og hafði mikinn
hug á að aðstoða móður sína og ung systkini, en þá
voru ekki margar leiðir opnar fyrir ungar stúlkur
til að vinna sér inn peninga. Það mun jafnvel liafa
hvarflað að lienni að fara til sjós, en réð það þó af
að lokum að gerast málaranemi, en sú iðngrein
var þá að ryðja sér til rúms hér á landi. Hafði hún
verið þrjú ár við þetta nám áður en hún fór til
Danmerkur.
Laust eftir aldamótin ríkti hér allt annar hugs-
unarháttur en nú, fólk var tiltektasamt og hneyksl-
aðist á því, að ung stúlka skyldi velja sér atvinnu,
sem útheimti, að hún klæddist karlmannsbúningi
og prílaði uppi á húsaþökum. F.n Ásta lét það ekki
á sig fá, og sýnir það bezt kjark hennar og dugnað
að hún hélt fast við ákvörðun sína á hverju sem
gekk. Má það heita sannkölluð hetjudáð og verður
að teljast með athyglisverðustu afrekum íslenzkra
kvenna.
Sár reynsla liafði kennt henni, að ef kona vildi
hafa sæmileg laun, var ekki annað fyrir hendi en
19. JÚNÍ
Ásta málari
ryðja sér braut á þeim vettvangi, sem karlmönnum
einum hafði áður verið ætlaður. En það má teljast
furðulegt, að þrátt fyrir það að Ásta náði svo góð-
um árangri í starfi sínu, sem raun ber vitni, skuli
samt ekki hafa orðið nema ein íslenzk kona til að
feta í fótspor hennar á þessari braut, en sú kona
lærði málaraiðn hjá Ástu, og er enn í dag eini
kvenmálarameistarinn hérá landi.
En Ásta var ekki lengi ánægð að hafa einungis
sveinspróf í iðn sinni. Hún hafði heyrt, að í Þýzka-
landi væru góðir skólar, sem útskrifuðu meistara
í málaraiðn, og þótt hún væri nálega félaus og
kynni ekki þýzku, réð hún af að fara þangað. Hún
fékk undir eins atvinnu með fullum launum, og
þegar hún lauk meistaraprófinu, fyrsta konan í
öllum heiminum, var skrifað um hana og birtar
myndir af henni í blöðunum um allt Þýzkaland.
Þessi bl&ðaskrif áttu eftir að hafa örlagarík áhrif
á ævi hennar síðar.
Nii sneri Ásta aftur til Kaupmannahafnar og
setti upp vinnustofu í félagi við stallsystur sína, er
# 1

9