19. júní - 19.06.1955, Síða 48

]>ÓRA EINARSDÓTTIR:
Anna Hlöðversdóttir frá Reyðará
Fríð í sjón og horsk í hjarta,
höfðingslund af enni skein,
svipur, athöfn allt nam skarta,
af því sítlin var svo lirein.
M. J.
Þannig kom Anna frá Reyðará mér fyrir sjónir:
hrein, djörf, tápmikil og vinföst.
Ég kynntist Önnu Hlöðversdóttur er liún var
farkennari í Suðursveit í Skaftafellssýslu, þá um 65
ára að aldri, en ég var þá að setjast að þar eystra
sem sveitakona. Það var mér ómetanlegur styrkur
að kynnast þessari konu. Kjarkur hennar, bjart-
sýni, trú á lífið og mennina var óbifandi.
Það má gera sér í hugarlund Jrá erfiðleika fyrir
konu á hennar aldri að vera farkennari í sveit.
Anna frá Reyðará lét ekki erfiðleikana hamla sér,
hún hafði yndi af að kenna börnum og ungling-
um. Fróðleikur liennar var ótæmandi, bæði til
munns og handa.
Það hefur sagt mér fullorðin kona, sem í mörg
ár dvaldi á heimilinu á Reyðará, hvað Anna gerði
sér mikið far um að fræða heimilisfólk sitt og segja
því sögur. Hún hafði sérstakt lag á að létta undir
með öðrum sökum glaðværðar sinnar og bjartsýni.
Anna Jiafði yndi af skáldskap og var sjálf vel hag-
mælt.
Églæt hér fylgja grein eftir einn nemanda henn-
ar, Halldóru Gunnarsdóttur frá Vagnsstöðum í
Suðursveit, þar sem hún dregur upp mynd af
Önnu frá Reyðará, eins og hún kom henni fyrir
sjónir:
„Það var haustið 1941, að ég sá Önnu Hlöðvers-
dóttur. Hún var þá komin í Suðursveit til að kenna
börnum. Ég man það, að mér leizt mjög vel á þenn-
an tilvonandi kennara minn. Anna var þá gráhærð
orðin, en hárið var liðað og fór vel. Ekki var hún
smáfríð, en svipurinn bar vott um festu og góð-
vild. Hún var í meðallagi há vexti og heldur þrek-
Anna Hlöðversdóttir
vaxin. Alltaf gekk hún á upphlut eða peysuföt-
um.
Áður en Anna kom í Suðursveit að kenna, hafði
hún verið barnakennari í I.óni 14 vetur, að mig
minnir, og nú var hún orðin 65 ára, þegar hún fór
að kanna nýjar slóðir.
í Suðursveit leysti hún kennslustarf sitt af hendi
með mestu prýði, og var Jrað sanrt oft mjög erfitt
að ferðast á milli fjögurra byggðarlaga, stundum í
misjöfnu veðri, en þetta lét Anna ekki á sig fá. Það,
sem einkenndi Önnu dálítið á ferðum hennar vár,
hvað hún liafði mikinn flutning meðferðis, t. d.
vefstól.
1 skólanum hjá Önnu kynntumst við krakkarn-
ir ýmsu, sem við ekki höfðum átt að venjast áður
í barnaskólanum, og Jrað var það, hvað fjölbreytta
Iiandavinnu hún hafði á boðstólum fyrir krakk-
ana. Strákarnir skáru út hillur, kassa og fleira,
smíðuðu lítil borð, litlar kommóður og skólatösk-
ur, máluðu ýmislegt, t. d. kort af íslandi. Stelpurn-
ar saumuðu út, bjuggu til tágakörfur, körfur og
kassa úr pappa, sem rósir voru málaðar á, og mál-
19. JÚNÍ
34