19. júní


19. júní - 19.06.1959, Síða 8

19. júní - 19.06.1959, Síða 8
orðum um hina göfugu hugsjón kvenréttinda- hreyfingarinnar og sagði, að körlum bæri skylda til að styðja hana af fremsta megni. Forsætisráðherrann sagði m. a., að þótt náttúr- an gerði mismun kynja, gerði andinn það ekki. Þessi kynjamismunur hefði einkennt veraldarsög- una allt til þessa dags, en færi nú stöðugt minnk- andi. Afleiðing þess hlyti að verða sú, að hver mannvera ætti að geta notið hæfileika sinna án tillits til kyns. Hann hældi grísku konunum fyrir margháttuð störf í þágu þjóðfélagsins, þátttaka þeirra væri ómetanleg í því viðreisnarstarfi, sem nú er hafið eftir langvinnan ófrið og styrjaldir. Ennfremur sagði hann, að persónuleiki grískra kvenna, frumkvæði og hæfileikar til að stjórna hefðu oft varpað skugga á karlmennina í sögu Grikklands. Jafnrétti kynjanna gæti ekki framar mætt alvarlegri mótspyrnu í Grikklandi. Aora Theodoropoulos, formaður gríska kvenrétt- indasambandsins, flutti Alþjóðafélaginu þakkir fyrir, að það hafði fyrir 38 árum átt frumkvæðið að stofnun þess. Það væri gleðilegur árangur af starfi félagsins, að nú hefðu næstum því allar þjóð- ir, er fulltrúa ættu á þessu þingi, veitt konum stjórnmálalegt jafnrétti. Á fundum félagsins lærð- um við að þekkja hver aðra, fyndum, að við ætt- um sameiginleg vandamál og gætum sameinazt um lausn þeirra. Þessi öld hefði verið tími mikilla erfiðleika fyrir okkur allar. Tvær heimsstyrjaldir hefðu skilið eftir sár, sem enn væru ekki grædd, en við hefðum lært, að konur austur og vesturs tengja bönd, sem eru sterkari en hatrið — bönd þjáninga og vináttu. I gær, í clag, á morgun. Þetta voru kjörorð þingsins, og átti að gera grein fyrir, hver aðstaða kvenna til þátttöku í þjóðmálum hefði verið, hvernig hún væri nú og hvers mætti vænta í framtíðinni. Fundir hófust kl. 9 og stóðu til kl. 2, með stuttu hléi til að fá sér svaladrykk. Mættir voru nær 100 fulltrúar víðs vegar að. Á kvöldin voru veizl- ur, annaðhvort hjá ríkisstjórninni, borgarstjórn- inni eða félögum. Tvisvar voru opnir fundir að kvöldinu, sem allur almenningur átti aðgang að. Stjórn félagsins hafði snemma á árinu spurzt fyrir um það hjá sambandsfélögunum, hversu margar konur ættu sæti á þjóðþingum í hverju landi, og einnig, hvern hlut þær ættu í bæjar- og sveitarstjórnum. Árangurinn af þessum fyrirspurn- um var ekki glæsilegur. Hæst hlutfallstala kvenna á þingi er í Finn- landi. Þar fengu konur kosningarétt og kjörgengi 1906 og eru alls 15 af hundraði allra þingmanna, en þar eru 30 konur á þingi. Næst að hundraðs- tölu er Jamaica. Þar fengu konur kosnnigarétt 1944, en vegna þess, hve þingmenn eru þar fáir, verður hundraðstala þeirra 14, þótt ekki séu nema tvær konur á þingi. I Svíþjóð eiga 37 konur sæti á þingi og 9 eru varaþingmenn (6%), í Frakklandi 30 (3,2%), Italíu 24 (3%), Danmörku 16 (9%), Israel 12 (10%), Noregi 10 (6%) og Tyrklandi 8 (1,3%), en þingmannafjöldi þessara ríkja veldur því, að hundraðstala þeirra verður lægri. Alls voru send- ar fyrirspurnir til 35 rikja, en í flestum þeirra, er ótalin eru, er ein kona á þingi, sums staðar 3 eða 4 og annars staðar engin. Þá var einnig rætt um, hverjar mundu vera orsakir þessa lélega árangurs eftir margra ára stjórnmálaréttindi, og þær reyndust vera marg- ar. Fimm ríki, sem nýlega hafa fengið sjálfstæði: Filippseyjar, Ceylon, Pakistan, Trinidad og Níg- ería, telja orsökina þá, að í þessum ríkjum að- hyllist bæði konur og karlar þá hefðbundnu skoð- un, að staða og starf konunnar eiga að vera bund- in við heimihð. Þess vegna fái konur ekki þann stjórnmálaþroska og þekkingu, sem þarf til þess að berjast um þingsæti við karla, sem bæði leynt og ljóst séu mótfallnir þátttöku þeirra í stjórn- málum. Pakistan hefur þá sérstöðu, að þar eru lög fyrir þvi, að 10 af hundraði þingmanna skuli vera konur. Þetta þykir þó ekki heppileg leið til að fjölga konum á þingum, enda bráðabirgðaráð- stöfun. Fjárhagsörðugleikar koma einnig til greina, og svo þykir konum oft stjórnmálabaráttan óhrein- leg og mannskemmandi. Til bóta var m. a. nefnt: sams konar uppeldi fyrir stúlkur og drengi, að flokkarnir beri kostnað af kosningabaráttunni, og endurskoðun kosningalaga. Þá kemur álit nokkurra ríkja, þar sem konur hafa haft kosningarétt í 10 ár eða lengur. öllum kemur saman um, að konur hafi ekki eins mikinn áhuga á stjórnmálum og karlar. I Englandi vilja konur heldur vinna í kvenfélögum, samvinnufé- lögum og að ýmsum félagslegum endurbótum en að taka beinan þátt í eða beita áhrifum sínum í stjórnmálabaráttunni. Giftu konurnar segja, að Frh. á bls. 34. 6 19. JÚNÍ

x

19. júní

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: 19. júní
https://timarit.is/publication/671

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.