19. júní - 19.06.1970, Síða 4

Margrét Guðnadóttir er fyrsta konan, sem skipu'ð
liejur verið prófessor við Háskóla Islands. „19. júní“
þótti því vel við eiga að rœða við hana og kynna hana
lesendum blaðsins.
Margrét er fœdd 7. júlí, 1929, að Landakoti á Vatns-
leysuströnd, og ólst þar upp hjá foreldrum sínum. Hún
setlist í Menntaskólann í Reykjavík og lauk þaðan
stúdentsprófi úr sta-rðfrœðideild vorið 1949. Um haustið
innritaðist hún í lœknisfræði við Háskóla Islands, og
útskrifaðist þaðan sem lœknir vorið 1956.
- Alíturðu, Margrét, að þú sem kona sérl á nokkurn
hátt i verri aðstöðu en hinir prófessorarnir?
- Nei, alls ekki. Mér hefur alltaf fundizt, að í lækna-
stétt væri ekki gerður munur á körlum og konum, þann-
ig að þær konur, sem vinna vel, nytu alveg eins mikils
trausts meðal stéltarbræðra sinna og aðrir læknar.
Fyrstu konurnar í læknastétt, þær Kristín Olafsdóttir og
Katrín Thoroddsen, ruddu hrautina þannig, að mjög
auðvelt hefur verið fyrir kvenlækna að komast áfram
síðan. Aftur á móti hafa kvenlæknar ekki verið hneigðir
fyrir félagsmál - þær hafa haft hægt um sig í félags-
starfinu og mjög fáar verið t. d. i stjórn læknafélagsins.
- Þú hefur þá ekki reiknað með að það yrði þér neinn
fjötur um fót, að þú ert kcna, þegar þú sóttir um þessa
stöðu?
- Ég gerði mér enga grein fyrir því að það væri nokk-
uð merkilegt, að kona fengi stöðu í sérgrein sinni. Ég
hafði hreint ekki hugsað út í að þetta myndi vekja
nckkra sérstaka athygli.
- Veizlu til þess, að kona hafi áður sótt um prófess-
orsembætti við Háskólann?
- Þetta er í fyrsta sinn sem kona hefur haft sérmennl-
un til að sækja um svona stöðu í Iæknadeildinni. Ég
veit ekki hvað hefur gerzt í öðrum deildum, ég þekki
það ekki. En þarna er um að ræða fáar stöður, sem
losna sjaldan, og oft í sérgreinum, sem fáir hafa lagt
suncl á. Það hefur sem sagt ekki reynt mikið á aðstöðu
kvenna á þessum veltvangi hingað til. En margar konur
hafa kennt, og kenna, við Háskólann sem stundakenn-
arar.
- Hvernig stóð á því að þú valdir veirufræðina sem
sérgrein?
- Seinuslu tvö sumrin sem ég var í Háskólanum, vann
ég í Tilraunastöð Háskólans í meinafræði að Keldum,
fyrra sumarið við lungnabólgurannsóknir með dr. Birni
Sigurðssyni, og vorið eftir að athugunum í sambandi
við útbreiðslu á inflúenzufaraldri. Eftir að ég lauk námi
við Idáskólann, réð ég mig í eitl ár að Keldum, og vann
þar með dr. Birni að rannsóknum eflir mænusóltarfar-
aldurinn haustið 1955, og athugunum á ónæmisáslandi
gegn mænusótt í sambandi við bóluselningu, sem hófst
1956. Að því ári loknu útvegaði dr. Björn mér styrk
frá Heilbrigðisstofnun Sameinuðu þjóðanna til fram-
haldsnáms í veirufræði, og nam ég á þeim styrk í nokkra
mánuði í Brellandi og síðan um tíma í Bandaríkjunum.
-Var það þá sem þú varst ráðin sem sérfræðingur
að Keldum?
- Nei, að þessu námi loknu hlaut ég eins árs styrk úr
Vísindasjóði og lagði þá stund á frekara nám í þessari
sömu grein við Yale-háskólann í Bandaríkjunum. Ég
var þar fram til vors 1960 við rannsóknir á mænusótt
og greiningu á veirusóttum í mönnum. Vorið 1960 kom
ég heim og fékk sérfræðingsstöðu í veirufræði að Keld-