19. júní - 19.06.1970, Qupperneq 30

Kæru fundarkonur.
Formaður Kvenréttindafélags íslands fór þess á leit
við mig, að ég segði fáein orð um Landspítalasöfnun-
ina, en ég er ein af þeim konum, sem kosin var í söfn-
unarnefndina, og mun ég aðeins stikla á stóru.
Aðdragandinn að söfnun þessari er sá, að á aðal-
fundi Bandalags kvenna í Reykjavík dagana lfí. og 19.
nóvember 1968 hafði Sleinunn Finnbogadóttir Ijós-
móðir framsögu fyrir beilbrigðismálanefnd bandalags-
ins um stækkun Fæðingar- og kvensjúkdómadeildar
Landspítalans, og lagði hún fram ýtarlega greinargerð
um málið, ásamt tillögu sem var einróma samþykkt á
fundinum. Einnig var samþykkt einróma að senda lil-
lögu nefndarinnar, ásaml greinargerð Steinunnar, öllum
alþingismönnum, heilbrigðismálaráðherra og fjárveit-
inganefnd Alþingis.
Á stjórnarfundi Kvenrétlindafélags íslands 21. febr-
úar 1969 var lekið undir þessa samþykkt bandalagsins.
Var frétlalilkynning send blöðum og útvarpi, sem var á
þessa leið:
„Sljórn Kvenrétlindafélags Islands tekur eindreg-
ið undir eftirfarandi tillögu, sem samþykkt var á aðal-
fundi Bandalags kvenna í Reykjavík 18. til 19. nóvember
og send var ásaml ýtarlegri greinargerð til heilbrigðis-
málaráðherra, fjárveitinganefndar Alþingis, og allra
þingmanna, samkvæmt samþykkt fundarins. Hljóðar lil-
lagan svo:
Aðalfundur Bandalags kvenna í Reykjavík vill hér-
með benda heilbrigðisyfirvöldum á þá brýnu nauðsyn
að stækka Fæðingardeild Landspítalans, og við þá
stækkun verði komið upp sérstakri kvensjúkdómadeild
með fyllstu aðstöðu til nútima geislalækninga.
Fundurinn skorar því á háttvirt Alþingi að veita nú
Erindi flutt á Hallveigarstöðum á aðalfundi
Kvenréttindafélags Islands, 25. febrúar 1970.
Bjarnveig Bjarnadóttir:
Landspítalasöfnun
kvenna
þegar á þessu þingi fé til þess að hefja án lafar löngu
fyrirhugaða viðbyggingu þessara deilda Landspítalans“.
Umræður um mál þetla drógusl á langinn á Alþingi.
Til þess að leggja áherzlu á nauðsyn þess að málið
yrði tekið hið bráðasta fyrir, og fengi þar jákvæða
lausn, skrifuðu nokkrar konur greinar í dagblöðin.
Og athygli vakti sjónvarpsþátturinn „Setið fyrir svör-
um“, en sjónvarpið hafði farið þess á leit við Guðmund
jóhannesson lækni á Kvensjúkdómadeildinni, og Stein-
unni Finnbogadóttur Ijósmóður, að þau sætu fyrir svör-
um í þættinum, en honum sljórnaði Eiður Guðnason.
Þessi samtalsþáttur leiddi ýmislegt í Ijós, miður
æskilegt, sem fáum var kunnugt um ulan veggja stofn-
unarinnar, eins og t. d. sú staðreynd, að þar er aðeins
eitt skurðborð, senr notað er jöfnum höndum fyrir kon-
ur með alvarlega sjúkdóma, og heilhrigðar fæðandi
konur, sem á hjálp þurfa að halda þegar að fæðingu
kemur. Þessi sjónvarpsþátLur hafði áreiðanlega töluverð
áhrif á framgang málsins.
Um þetta leyti komu fram raddir að hefja fjár-
söfnun. Átli sú söfnun að leggja áherzlu á vilja okkar
og óskir ,og einnig það, að við vildum af eigin ramm-
leik leggja fé af mörkum í þetta sjúkrahús okkar.
Samþykkt var á fundi í Kvenréttindafélagi Islands
23. apríl 1969 að leita samstarfs kvennasamtakanna í
landinu um almenna landssöfnun, og hrugðusl þau skjótt
við. Skiptu þau með sér verkum á þetman hátt:
Kvenfélagasamband Islands tók að sér að hafa sam-
band við kvenfélög úli á landsbyggðinni, og leita álits
þeirra og vilja til að styðja málið, m. a. með fjársöfnun.
Kvenréttindafélag íslands og Bandalag kvenna í
Reykjavík lóku að sér málið hér á höfuðborgarsvæðinu.
Varð fljótlega samstaða um málið allt, og samþykkt sú
4
4
28
19. Júni'