Sólskin - 01.07.1944, Side 19

meyjar hver. Kóngur lét þær hafa allt, sem
þær vildu.
Nú er það eitt sinn, að kóngsdætur ganga út
í skóg með meyjum sínum. Koma þær þá að
litlu koti og sjá konu vera að mjólka ær í kví-
unum. Þær ganga til hennar og biðja hana að
gefa sér að drekka. Fríðbjört kóngsdóttir var
þá aðeins 12 ára. Hún gekk spölkorn frá kví-
unum og hitti lítinn dreng á aldur við sig.
Hann var fátæklega klæddur, en fríður sýn-
um, með glóbjart hár og blá augu. „Hvað heit-
ir þú?“ spurði Fríðbjört. „Hjörtur“, svaraði
hann. „Hvar áttu heima?“ „Þarna“, sagði
hann og benti á kotið. „En hvað heitir þú og
hvar áttu heima?“ „Ég heiti Fríðbjört og á
heima þarna í stóru höllinni“, svaraði hún og
benti. „Ert þú konungsdóttir?“ „Já“, svaraði
Fríðbjört og brosti. „Hvað ertu gömul?“ „Tólf
ára“. „Áttu ekki falleg gull?“ „Jú, jú, ég á
brúður og myndabækur, brúðuhús og húsgögn
og margt fallegt“, svaraði hún. „Ég á fugla úr
ýsubeini, leggi, horn og kjálka“, sagði Hjört-
ur. „Fugla úr ýsubeini! Hvað er það?“ spurði
Fríðbjört undrandi. „Ég skal sýna þér þá“,
sagði Hjörtur, tók í hönd hennar og ætlaði að
hlaupa með hana, en þá komu eldri systur
Sólskin — 2
17