Sólskin - 01.07.1944, Blaðsíða 59

á borðið fyrir framan Svein, gekk hann til
herbergis síns.
Það leið ekki á löngu, þangað til Sveinn
heyrði konunglegar hrotur bergmála í nætur-
kyrrðinni. Sveinn stóð grafkyrr og ákvað að
setjast ekki einu sinni, svo að svefninn freist-
aði hans síður.
Hann lét hugann reika víða vegu. Það
rökkvaði óðum, og stjörnurnar tindruðu 1 blá-
djúpi næturinnar. En allt í einu seig á Svein
svo mikill svefnhöfgi, að hann minntist þess
ekki að hafa fundið til slíks áður. Undarlegir
hvítir og grænir gneistar sindruðu fyrir aug-
um hans, höfuðið var níðþungt eins og fall-
byssa og honum var ómögulegt að standa á
fótunum. Hann reyndi að einblína á kórónuna
á borðinu. En meðan hann sat þarna og starði
á hana, fór hún að breytast og taka á sig und-
arlegar myndir. Hún herptist saman og varð
lifandi. Allt í einu sýndist honum þetta vera
prinsessan, sem sat þarna og borðaði kirsuber
og spýtti steinunum stöðugt í augun á honum.
,,Hættu þessu!“ kallaði hann upphátt, en var
steinsofnaður eftir augnablik.
Þegar Sveinn vaknaði var dagur hátt á lofti.
57