Sólskin - 01.07.1944, Page 60

Hann vissi varla, hvort hann hafði sofið og
leit skelkaður kringum sig. Kórónan og keðj-
urnar voru horfnar og stóru dyrnar stóðu
opnar upp á gátt.
Nú vissi Sveinn, að hann var dauðans mat-
ur. En samt var honum það ljóst, að honum
var auðveld undankoman, þar sem þjófurinn
hafði skilið dyrnar eftir opnar.
En hann stóð hreyfingarlaus á verðinum til
þess að geta sjálfur sagt kónginum, hvernig
í öllu lægi.
„Góðan daginn“, sagði kóngur. „Réttu mér
nú kórónuna“.
„Kórónan er horfin“, svaraði Sveinn.
„Horfin!“ hrópaði kóngurinn. „Réttu mér
keðjurnar“.
„Þær eru líka horfnar“, svaraði Sveinn.
„Það er ómögulegt“, æpti kóngurinn.
„Ekkert er ómögulegt“, svaraði Sveinn. „Ég
steinsofnaði á verðinum“.
„Veizt þú þá ekki, að þér er dauðinn vís“, ■*
sagði kóngur. „Hvers vegna hljópstu ekki leið-
ar þinnar? Dyrnar eru galopnar!“ /
„Hvernig hefðuð þið þá átt að ná í mig til
þess að hálshöggva mig?“ sagði Sveinn. „Nú
get ég komið þegar í stað“.
58