Sameiningin - 01.11.1889, Síða 10
—138—
hann ekki skildi paS þegar í staS. í sálmi þeim, sem
kallaður er hans „síSustu orS“, og sem í ritningunni stend-
ur næst á eptir hinum mikla þakklætissálmi fyrir alla
þá hjálp og aSstoS, er guS hefur veitt honum gegn öil-
um ('ivinum hans á hinni löngu lífsbraut hans, talar hann
um hinn ágætasta af öllum þeim veigjörningum, sem guS
hefur auSsýnt houum, hiS mikla fyrirheit ætt hans til
handa. „þetta er orS DavíSs Isaísonar, þetta er orS þess
manns, sem hátt var settur, Jakobs guSs smurSa* ísraels
elskulega sálmaskálds (2. Sam. 23. 1 o. s. frv.). HátíSlega fær-
ir hann til bókar sem hiS síSasta og þýSingarmesta, er
hann þarf aS segja í þessu lífi, og þaS er þetta, aS guS
hafi gjört eilífan sáttmála viS hann og hús hans, og aS
hann, sem afleiSing af því, hafi fengiS fyrirheit tim vold-
ugan stjómara meSal mannanna, rjettlátan, já, sem stjórnar
í ótta drottins, og er skuli vera hiS sama fyrir jörSina
sem „morgunljósiS, þegar sólin kemur upp“ á heiSríkum
himni. þaS er auSsjáanlega ekki œttin, þaS er e i n s t a k-
u r maSur, sem stendur fyrir hugskots augum DavíSs, og
sem hann rjett á eptir kallar alla sína eptirlangan. Og
allt þetta bendir glögglega til baka til þess fyrirheitis, sem
hann hafSi fengiS frá guSi fyrir munn Natans spámanns.
III.
En þaS er ekki aS eins á hinum seinustu augnablik-
um DavíSs, aS hugsanir h»ns snúast um hinn mikla niSja
hans. þá stefnu hafa þær miklu fremur fengiS undir eins
frá því augnabliki, aS Natan heitir ætt hans eilífum yfir-
ráSum yfir ísrael. Frá þeim tíma væntir hann þess, aS
allar hinar stórkostlegu framfarir, sem stjórn sjálfs hans
hafði vakiS hjá þjóSinni, væri aS eins hin lítilfjörlega byrj-
un, hinn lítilfjörlegi vísir, til dýrSar þeirrar, sem átti aS
þróast og vaxa undir stjórn œttar hans og einkum undir
stjórn hins ágætasta afsprengis ættar hans. En hversu
sein hinn mikli, tilkomandi stjórnari átti aS bera af Da-
víS, þá átti þó DavíS og hans verk aS vera sannarleg
byrjun og vísir til hinnar dýrSlegu framtíðar. Konungur
’) Á hebresku: Messías.