Freyja - 01.12.1902, Síða 21

■stán liinðruðn lumn frá að taka þátt í Vereeiiigingsanmginunum. En
'tilviljun eða ekki tilviljun, þá er það engu að síður virkilegt, að for-
:seti Orange Frfrfkisins skriíaði atdrei naín sitt undir skjal það, er svifti
föðurland iians sjáifskeði sínu, og liofði Iteilsa lians ekki Jnlað, cr ekkert
Oiklegra-en að iionum hefði tekist að fá ianda sfim tii a<9 kalda striðimi
áfram eitt árið tií. Frá vom sjónarmiði var það heppilegt, að hann
iskildi ekki gets,jþsð hcilsu simisr vcgna, því Bftar hefðu lagt meira en
aióg í sölmrn&r, 'eg áframhald stríðsms klaut að enda isaeð gjöreyðing
jpeirra, seui þjóðar. Sanit seni áður -er ómögulegt annað, en að taka
iþátt í þeii-n tiifinnitigum, scm minna menn á að Stevu ferseti var aldrei
iyldungis voniaus mn sigur jyóðar siruaar.
X-1'a.ls:a,s la.erfoiing'I.
LUKAS MEYER kershöfðingi Bönnim, scrn fyrstur þeirra allra
'kom til Engiands eftir að fiiður komst á, varog þeirra fyrstur til að
Hcenna Bretum þann sannlaika, að þcir hcfðu fekið úifinn áeýrunútn.
35g man ■eips vcl cftir hi num. drambsSmu staðhœfinguin ráðlterranna um
sið Búar væru. óviobúnir, að þeir Sytnons og White liershöf'ðingþir hefðu
búið svo vei um Natal, að þar vreri ■engrar hættu von, og að sá ’ner sem
jþeir hefðu, væri nægilegur til að halda BCmnum í skefjum. En fám
■dögum seinna rak Lukas Mever brezka herinn inn á landamæri Natal-
rikisins og til Ladysmith, Symons lé.t líf sitt í þeini leiðangri, og her-
iiiúðir Brcta hjá Dundeo fellu með ðlht tilheyrandi í liendur Búanna. Þó
Lukas Meyer yrði fyrsti ásteytingarstemnimi, seo liið ln-ezka dramb
steytti sig á, var hann frá byrjun sterklega mótfallinn þessu slríði. Þeg-
ar ög hitti hann í Lundúnaborg, fór hamvekki dult mcð þi skoðun sína,
iað úrræði Krugers hefðu verið vanhugsuð, og að fæstir af þeim sem
greiddu atkvæði með stríðinu, hefðu sjálfir tekið þátt í því, Hann
sagði, að á ícynifundi þeira sem þingið liélt, þá er það ákvað að sinna
ekki frekar hinuin sívaxandi kröfum brezku stjórnarinnar, hefði hann
sjálfur gjört uppáslungu um, að sætta sig við fimm ára Itegnréttar kröf-
una, til þass að friði yrði haldið, því mismunurinn á 1 og 5 árum væri
ekki nægilega mikiil til að berjast út af lionum. Þessu var svarað á
þann hátt, að gæfu þeir eftir íimm ára krðfuna, myndi lávarður Iililner
gjöra nýjar kröfur, sem ómögulegt yrði að fullnæg-ja ún þess að framselja
sjálfstæði þeirra, og þeim væri því nauðugu:- cinii kostur að berjast, og