Sameiningin - 01.03.1953, Blaðsíða 26

24
Sameiningin
Það fer eins, hvar sem við leitum, því
„alls staðar er harmur, og alls staðar er böl
Alls staðar er söknuður, tárafull og kvöl.
Skilið eigi hjartað vor skammsýni fær,
né skyggnst inn í það hulda, sem nokkuð er fjær.“
Þannig virðist ástatt um okkur öll, að við hljótum að
láta hugfallast, nema svo sé að við eigum þann styrk, sem
heldur okkur uppi, hvað sem að höndum ber. Ritningar-
orðin, sem tilgreind eru að ofan, benda á hann, sem styrk-
inn veitir. Páll postuli ritaði þessi orð í bréfi til vina sinna.
Það stóð ekki vel á fyrir honum. Menn óttuðust líðan hans
og örlög. En það finnast engar harmatölur í þessum „svana-
söng“ postulans. Hann segir ofur blátt áfram frá kjörum
sínum, og þau voru ekki glæsileg, en svo bætir hann við
þessum orðum. Ekki þurfum við að efast um hver sá var,
sem gjörði Pál styrkan, svo að hann treysti sér til alls.
Enda er það skýrt fram tekið í sumum handritum: „Alt
megna ég fyrir KRIST, sem mig styrkan gjörir.“ Þannig
var háttað sambandi Páls við Krist, hann studdi sig við
hann, og svona er öllu sönnu trúarlífi farið. Fróður maður
hefur bent á, að ekki muni vera til í íslenzku máli orð. sem
nákvæmlega samsvari enska orðinu „religion,“ sem runnið
er af latneskri rót, og þýðir frumorðið „að hallast upp að,“
t. d. vegg, eða stoð. Ef við erum þreyttir ,eða óstyrkir, þá
verður okkur fyrst fyrir að hallast upp að því sem hendi er
næst. Trúin er það fyrst og fremst að hallast upp að Guði,
styðja sig við hann. Sú góða, máttuga vera, sem er sífellt
hjá okkur, er Jesús Kristur, og þeir sem styðja sig við hann
láta ekki örmagnast. Styrkurinn frá honum er engum
takmörkum bundinn, öðrum en vilja mannsins til að taka
á móti honum og njóta hans.
Athygli okkar er þannig vakin á þessu: Óstyrkleik okk-
ar sjálfra, og sífeldri tilhneigingu til að láta hugfallast, og
hins vegar á þeim mætti trúarinnar, sem þeim er gefinn
sem „halla sér að“ Kristi. Guð gefi okkur öllum trúarþrek
til að bera hverja þá byrði, sem okkur kann að vera á herðar
lögð, í fullvissunni um samfylgd hans og blessun, sem
heitið hefir því, að vera með okkur alla daga.