Sameiningin - 01.03.1945, Qupperneq 46

60
Vék ræðumaður síðan að ferð biskups vestur um haf og
taldi hann bæði hafa verið hina mestu'sigurför, þjóðræknis-
málunum vestan hafs til mikils gagns og íslenzku þjóðinni
til gagns og sæmdar út á við. Dr. Beck þakkaði einnig
Prestafélagi íslands, og formanni þess, Ásmundi Guðmunds-
syni prófessor, bróðurlegar kveðjur til Þjóðræknisfélagsins
á aldarfjórðungsafmæli þess og annan góðhug í garð þess.
Síðan flutti ræðumaður bréflegar kveðjur frá forystu-
mönnum beggja kirkjufélaganna íslenzku vestan hafs og
lýsti að nokkru fjölþættri og merkilegri starfsemi þeirra.
Sagðist hann, að sér, sem forseta Þjóðræknisfélagsins, væri
sérstök ánægja að hafa verið trúað fyrir þessum kveðjum,
þar sem kirkjan íslenzka vestra hefði verið og væri ennþá
svo mikill þáttur í þjóðræknisstarfseminni. Komst hann svo
að orði í því sambandi: “Trúrækni og þjóðrækni hafa verið
vígðir og fastknýttir þættir í sögu íslendinga í Vesturheimi;
þeir myndu, margir hverir að minnsta kosti, taka heilhuga
undir orð skáldsins:
“Og allir þeir, sem Guði sínum gleyma,
þeir glata fyrstir sinni þjóð.”
Eitt taldi ræðumaður sér þó þykja “hvað merkilegast,
eftirtektarverðast og eftirbreytniverðast í sögu íslenzkrar
kirkju í Vesturheimi”, en það væri margþætt starfsemi leik-
manna innan kirkjufélaganna íslenzku í landi þar.
Rakti dr. Beck síðan all-nákvæmlega þátttöku íslenzkra
leikmanna vestan hafs í kirkjulegum málum, benti á, að
þeir hefðu alltaf verið í miklum meiri hluta á kirkjuþingun-
um, og áhrifa þeirra því gætt mjög mikið í öllum þingstörf-
um, að þeir hefðu átt sæti í hinum ýmsu fastanefndum
félaganna, að sjálfri framkvæmdanefnd þeirra meðtalinni,
og að þeir hefðu verið og væru forgöngumenn í starfrækslu
helztu stofnana kirkjufélaganna og hefðu einnig átt sína
hlutdeild í útgáfustarfsemi þeirra.
Ræddi dr. Beck síðan um hluttöku leikmanna almennt
í kirkjulegu starfi og hvatti til víðtækari starfsemi á því
sviði hér hema á íslandi og fór hann meðal annars, þessum
orðum um það mál:
“Mörgum í hópi okkar leikmanna, ekki sízt þeim, sem
alizt hafa upp í ríkiskirkju, hættir um skör fram að láta
hið kirkjulega starf hvíla á herðum prestanna einna saman.
Réttilega lítum við til þeirra um leiðsögn í kirkjulegum