Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.10.1925, Blaðsíða 15

Sameiningin - 01.10.1925, Blaðsíða 15
269 urinn ykkar; og alt, sem mér 'hefir tekist aS gjöra', það hafiöi þiö' gjört. Fyrir því segi eg aö þið hafiö unniö þetta verk með mér. Á því fyrsta kvöldi var mikill mannfjöldi saman kominn i kring um okkur. Fólkið sat á jöröinni. Fæstir menn læra aö sitja í stól- um, fyr en þeir hafa lært aö segja: “Faöir vor.” Þeir nota hælana fyrir sæti. Mér fanst, aö viö ættum aö hafa kvöldbænastund áöur en mannfjöldinn tvístraöist. — Eg var uppalinn hjá afa mínum; hann var góður Fresbyteri, og haföi jafnan stuttar bænagjöröir kvölds og morgna, og alt af haföi eg meira gott af aö; vera þar viðj heldur en að vera í burtu — ef afi minn tók eftir því. En hvernig átti eg aö stýra bænagjörðinni, þar sem eg kunni ekkert orö i tungumáli fólksins? Engin var oröabókin, engin mál- fræöin, enginn í öllum mannfjöldanum þekti svo mikiÖ sem einn bókstaf eöa vissi deili á einni trúarhugmynd. Áöur haföi eg verið í Natal um tíma. Þar læröi eg tungu Súíúanna, og hafði eg talað á því máli i ein fjögur ár. En þessi lýður kunni ekki Súlúamáliö. Eg hafði tekið eftir því, að þegar tveir menn mætast, sinn af hvorum þjóðflokki, og hvorugur skilur annan, þá reyna þeir eðli- lega fyrir sér á öllum þeim málum, sem þeir kunna, í þeirri von, aö á einhverju máli tækist þeim að ræöa saman. Reyndi eg þá að fara með bænir á Súlúskunni, en fólkið skildi ekki eitt orö í þeirri tungu. Þaö heyröi oröin og hreiminn í bænagjöröinni, en enginn var til aö túlka. Þó hlustaði mannfjöldinn með mikilli lotning og gaumgæfni, og var þó guðsþjónustan alls ekki stutt. Eftir bænagjörðina ikom til mín unglingspiltur og ávarpaöi mig á bjagaðri súlúsku. Mér tókst að skilja hann, og baö eg hann undir eins að setjast niður í sandinn hjá mér — en sjálfur sat eg á kassa. Svo spurði eg hann á súlúsku: “Hvernig segir þú á Tonga-máli: ‘Faðir vor, þú sem ert á himnum?’ ” Eg fór meö orðin á súlúsk- unni: “Bata vetú ó sezúlvíní.” Hann svarar á augabragöi: “Bate vatú a kú mó njajíní.” Og þar vorum við búnir að útleggja upp- hafsorðini í “Faðir vor.” Svo hélt eg áfram á súlúsku: “ ’Ma ií híonítýve ígama lakó’ ” — hvernig segir þú það?” “Eí na rúngújve lína lagó’,’ segir hann. Og eftir klukkutíma höföum við lokið við að þýða “Faðir vor” á Tonga-mál; og það var í fyrsta skifti, sem nokkur orð í þeirri tungu voru færð í letur. Svo góð reyndist þýðingin, að á þeim fjörutíu árum og betur til, sem liðin eru frá þessu kvöldi, þegar hún var færð í letur, þá' hefir aðeins einu oröi veriö breytt í henni; og það er orðið, sem þið sjálfir getið ekki komiö ykkur saman um, orðið: “skuldir”. Og hvað kemur til þess, aö þið eruð elcki á eitt sáttir um það? Þið annaðhvort getið það ekki eða viijið það ekki. Eg er hræddur um, að hið síðara sé kollgátan.^ý — Bænin, sem þar var útlögð á fyrsta *) Hjá Matteusi stendur orðið "skuldir”, e.n hjá Lflkasi "syndlr”, t fimtu hænln.ni 1 Faðir-vor ('Matt. 6, 11; Lúk. 11, i). Sumar kirkju- deildir notk fyrra orðið, sumar hitt.—pýð.

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.