Sameiningin - 01.10.1925, Blaðsíða 22

276
þar ofan í kaupiS, hölt, eSa blind, eða heyrnarlaus — ófélegur hóp-
ur. Og ef hann tekur sér enn fleiri konur, þá kemur það varla
fyrir, aS þær eignist börn. En höfSingjarnir eru marglyndir, og
þeir eru ekki bundnir viS töluna fimm, eins og almúginn. Höfuðs-
maSur yfir smáþorpi hefir, segj.um, tuttugu konur. í þorpi meS
fimm hundruS íbúum, myndi hann líklegast eiga fimtíu. Konung-
urinn, sem rikjum réS í okkar lands-hlutum, átti þúsund konur.
AfleiSingin -er eSlileg; kvenfólkiS er of margt aS tiltölu, og þær
konur, sem umfram eru rétt hlutföll, hafa ekkert tækifæri til aS lifa
kvenlegu 'lifi. ÞaS er af þessum ástæSum, aSallega, aS fólksfjölg-
unin er minni i Afríku, heldur en i nokkru landi öSru í öllum heim-
inum.
En nú er ritningin komin þar til isögunnar. England, kristin
. þjóS, beitir mætti laganna svo röggsamlega sem unt er, móti fjöl-
kvæninu. Öll trúboSsfélögin beita áhrifum sínum í sömu átt af al-
efli. Og nú er sá ófögnuSur mjög í rénunji og okkur finst viS
geta eygt þann dag framundan, þegar hann fyrir e'Slilega rás viS-
burSanna verSi sjálfdauSur.
Eitt atriSi aS síSustu. Eg á viS MúhameSstrúna. Sumir eru
laf-hræddir um, aS MúhameSsmenn muni rySja sínum trúarbrögS-
um til rúms um alla MiS-Afríku og bola kristindóminum út þaSan.
En MúhameS hefir haft völd í Afríku siSan hann fæddist. Hann
réS þar lögum og lofum, og hafSi mikiS um sig, í þrettán hundruS
ár. En ekki jók hann gengi landsins á nokkurn hátt. EagSi hvergi
vegarspotta; bjó ekki til eitt landabréf. Aldrei gaf hann fólkinu
stafrófiS; aldrei blekbyttuna. Lét sér aldrei hiS allra minsta um-
hugaS um svertingjalýSinn. Hann var gráSugur í gimsteina, ög
hann svaf í Kimberley, en greip þar aldrei demant upp. Hanrt var
sólginn í gull, og tók sér blund á Rand hæSunum, en náSi þar aldrei
únzu af málmi. Aldrei gat hann grafiS upp auSinn i Afríku. Hann
var fíkinn í fílabein og sótti mjög mikiS eftir þeirri vöru; en beitti
svo miklum niSingsskap viS svertingjana, aS þeir óttuSust hann og
hötuSu, svo aS honum varS lítiS ágengt. Hann barSi- þá til óbóta;
hýddi konurnar meS svipum úr nashyrnings-leSri, þangaS til holdiS
hékk i ræmum utan á þeim; -hann hjó jafnvel af sumum -hönd eSa
fót, og skipaSi þeim aS fara heim og sækja meira. Sú aSferS þótti
honum hentugust til aS örva viSskiftin. En GuS almáttugur gaf
-svertingjunum vit til aS forSast kaupskap viS annaS eins lítilmenni.
Þeir grófu fílabeiniS sex fet í jörSu -og biSu þess, aS annar maSur
kæmi, sem væri sæmilega vel til þeirra. Sá eini maSur, sem lætur
sér farast sæmil’ega viS náungann, er maSurinn meS biblíuna.
Gott og vel: Ef Arabinn lét sig engu skifta sálarheill svert-
ingjans í þrettán hundruS ár; boSaSi þeim aldrei sína trú; og bar
sig aldrei eftir auSæfa-safni landsins — ef hann hafSi tæklfæri til
þess í þrettán hundruS ár og gjörSi þó alls ekki neitt — til hvers er
þá aS óttast hann í dag? Arabinn berst heilmikiS á rétt um þessar