Sameiningin - 01.10.1925, Blaðsíða 12

266
kristilegum bróÖurhug. Þeir réttu jafnvel lögreglumanninum
höndina til hræSralags; en áSur höfðu þeir haft í heitingum við
hann og setiö um líf hans, hundruðum saman, svo að honum var
ekki lífvænt á strætum úti, nema hann heföi vörð um sig. Bæöi
katólskir menn og mótmælendur skipuðust við umtölur Williams,
og jafnvel GyÖingar veittu honum öflugt fylgi. Um erjurnar
og umskiftin í Herrin farast fregnritanum orÖ á þessa leiö:—
“Fyrir nokkrum vikum var bærinn eins og villidýra-
mörk, fullur af' hatri og flokkadráttum. Gamlir vinir kendust
ekki við á strætunum. Loftiö var þrungið viösjám' og óbilgirni.
Hver maður var annaÖ hvort meÖ eða móti sérhverjum öðrum
manni, þar var enginn millivegur. Hér um bil þrjátiu ekkjur
og munaöarleysingjar, og mörg leiði í grafreitnum utan viö bæ-
inn, báru þögulan vott um bölvunar-anda þann og jaröneskan
helvitiseld, sem þjáð haföi fólkiö í Herrin. Þar fanst enginn
vegur til málamiölunar. Margir voru víst þreyttir á erjunum,
en urðu þó aÖ' halda þeim uppi.
“Þá kom Williams til sögunnar; og það er sagan af sinna-
skiftum Herrin-búa. Heikmaöur sunnan úr ríkjum, lítill fyrir
manni að sjá, en einaröur og hreinskilinn, sagöi Víga-H’röppum
bæjarins óspart til syndanna. Hánn gjörði það snöggklæddur,
með steyttum hnefa, en enga haföi hann skammbyssuna viö belti
sér. Ribbaldarnir gugnuðu flestir við og létu sér segjast; en
sumir lásu letrið á veggnum og höfðu sig á burt.
Þaö verður fróðlegt að vita, hvort þessir umbreyttu menn
muni glata aftur áhrifum trúarinnar, eöa hvort aðrir muni koma
i 'þeirra staö og hefja vargöld í bænum að nýju. En flestir menn
í Herrin eru þeirrar skoðunar að svo muni aldrei fa.ra. Herrin
hefir gengiö i endurnýjungu lífdaganna, segja þeir, og það er
engum að þakka öðrum en þessum blaöamanni frá Mississippi,
sem hefir fengiö þaö orð á sig, að hann sé viljugur aö fara nið-
ur til helvítis til að bjarga einni mannssál. —
“Aldrei nefndi Williams leynifélagið Ku Klux Klan á nafn
i ræðum sínum, en þó kom hann þeim félagsskap fyrir ætternis*
stapa þar i bæ. Blaðið, sem félagið hélt úti þar í Herrin, aug-
Iýsti hjá s'ér þrotabú fyrir nokkrum dögum, og margir fyrverandi
félagslimir játa það, aö deildin, sem stofnuð var þar á slóöum,
sé komin í andlátiö.
“Má svo aö orði kveða, aö WSlliams hafi tekið skammbyss-
urnar úr vösum Herrin-húa og sett þar hreina klúta í staðinn.
Hann hefir komið góölyndis'brosi á mörg andlit, sem áður báru
ygldan svip árum saman. Svo kemur aökomumanni árangurinn