Sameiningin - 01.10.1925, Blaðsíða 21

275
■annara stjórnarvalda í Afríku. Biblían, á Bretlandi hinu kristna,
losaði Afríku viS þann grimmilegasta mannsalsófögnuð, sem nokk-
urn tírna hefir þekst.
Önnur plágan er áfengis-verzlunin. ÞaS eru kristnu þjóSirnar
í heiminum, sem hafa gjört þá bölvun útlæga úr tveim þriðju hlut-
um álfunnar. Bngland reiS þar fyrst á vaSiS. Svo kom Portúgal,
og þá fríríkiS í Kongó. Og aSrar þjóSir munu verSa aS fylgja
þeirra dæmi, því aS annars geta þær aldrei til lengdar átt viSskifti.
ÞriSja meiniS var mannfélags-kerfi svertingjanna, ættflokka-
kerfiS. Kynkvíslin átti þar alla hluti, en einstaklingurinn ekkert,
,eSa því sem næst. Þeir nota sjaldan fornafn í eintölu. Alt er
“okkar”; “okkar“ þetta, “okkar” hitt, alt saman eignaS ættflokkn-
um, Segjum aS einhver maSur keypti sér slopp í Jóhannesarborg;
hann er ekki fyr búinn aS leggja frá sér fatiS, þegar heim kemur,
heldur en hver sem er í ættflokknum getur klætt sig i þaö, og hann
sér þaS ef til vill aldrei aftur. ESa einhver konan lætur saurna sér
forkunnar fínan kjól úr borödúki eSa sængurveri, eSa úr flugna-
neti, eins og oft á sér staS; og undir eins þegar hún fer úr kjólnum,
þá getur hver önnur kona í þorpinu tekiö hann og skrýtt sig meS
honum og spígsporaS í honum fram og aftur um götuna til sýnis.
Einstaklingurinn er bundinn viö vissar tölur. Hann má eiga
fimm hænur. Eignist hann fleiri, þá höggva þeir af honum höfuS-
iS og eta hænurnar. Fimm kindur má hann eignast,en hreint ekki
tiu; þá yrSi hann of vinsæll; honum yrSi þá fljótlega komiS fyrir
í jörSinni og kindunum yrSi lógaS til aö borga útförina. Hann má
eiga fimm konur, þaS er hámarkiS; taki hann sér eina til, þá höggva
þeir af honumi höfuöiS, og þessum “eigum” bans er fljótlega skift
upp á meSal annara í ættflokknum.
í slíku þjóöfélagi, þar sem hver einstakur á ekkert, en ættflokk-
urinn alt, og ættflokkarnir hafa sífelt átt i höggi hver viS annan frá
ómuna tíS, þar hafa kynkvíslirnar ekki getaS haft nein samtök til
aS verjast erlendum óvinum. En nú hafa kristnu stjórnarvöldin
þar í álfu tekiö í taumana. Ættflokkarnih eiga nú ekki lengur ráS
á mannslífinu, og einstaklingurinn fær búiö aö sínu; hann er
verndaöur, og getur nú haldist viö nokkurn veginn í friSi. Þaö er
einn af ávöxtum kristindómsins.
Fjóröa plágan, allra þeirra verst og ömurlegust, er fjölkvæniö.
Allar konur eru giftar, segja þeir; engin meykerling; engar ekkjur;
alt í bezta lagi í þeim efnum, segja þeir. En annaö leiSa,..skýrsl-
urnar í Ijós. Svissneska trúboöiö viS Delagóafjörö hefir gefiö út
bók, sem staöfestir þaö meö vönduSum sikýrslum, a'ö hjúskapur eins
manns og einnar konu er heilbrigöastur. Börnin á slíkum heimilum
ertt vel gefin flest, og jafn-margt af piltum sem stúlkum. Taki
maöurinn sér aöra konu til, þá veröa börnin fimtungi færri aö til-
tölu. Bæti hann viö sig þriöju konunni, þá lækka hlutföllin enn um
tvo fimtu, og börnin eru stúlkur, hér um bil öll. Komi fjóröa kon-
an í heimiliö, þá eru börnin sárfá, alt saman stúlkur og kramar-börn