Sameiningin - 01.10.1925, Blaðsíða 14

2G8
aftur komnir á rétta. leið. Kirkjurnar hafa fengiS nýja skírn,
og heita nú réttu nafni Guðs hús; og vér vonum, að þær heri
þaS nafn meS rentu framvegis, og aS allir haldi sér nú fast við
þá leiSréttingu, sem þeir hafa fengiS.”
Saga Herrin bæjar ætti að vera heilnæmt íhugunarefni öll-
um þeim, sem telja fagnaSarerindið úrelt og kraftlaust á vorri
Sigurför biblíunnar í Afríku.
Eftir séra Bdwin H. Richards.
fRæSa þessi var flutt í vetur sem leiS, á kristniboSsþinginu
mikla í Washington. MaSurinn, sem hér hefir orSiS, er aldraSur
kristniboSi frá Afríku. Hann ‘hefir starfaS aS útbreiSslu guSsríkis
í nærri því hálfa öld, af mikilli elju og meS góSum árangri. ErindiS
lýsir mæta-vel ýmsum einkennum starfsins austur þar, erfiSleikum
þess og viShorfi; og ekki síSur kærleiks-áhuga þeim hinum óþreyt-
andi, sem góSir kristniboSar, eins og ræSumaSurinn, hafa sýnt og
sýna í þeirri köllun sinni. — Þýff.)
ÁriS 1880, fyrir 45 árum — þegar þiS senduS mig fyrst til
Afríku, — þá steig eg á land í nýlendu Portúgalsmanna; austan til
í álfunni; þaS héraS er 1600 mílur á lengd og 300 mílur á breidd, og
þar bjuggu þrjár miljónir manna, sem ekki þektu einn staf í staf-
rófinu, og höfSu aldrei séS rit-merki af nokkurri tegund. Ekki
kunni eg eitt orS i tungu þeirra, eSa þeir í minni. —•
Kvöld og morgun þess fyrsta dags voru við'burSaríkar stundir,
en á undan því fyrsta kvöldi var eftirmiSdagur, og “konan, sem þú
gafst mér,” vildi elcki sitja aSgjörSarlaus; konur vilja þaS aldrei.
Á meSan eg var i óSa önn aS bylta hirzlunum til og koma þeim fyrir
undir segldúknum, þá tekur konan mín fjalar-stúf og skefur meS
honum rykið ofan af dálitlum bletti á móSur vorri, jörSinni —
hvíta rykiS eftir hvítu maurana — og dregur stafina A, B, C, og 1,
2, 3, á “gömlu móSur jörS”; og hundraS börn, sem, höfSu safnast
í kring um hana, þektu þessa bókstafi og tölustafi, áSur) en viS
höfSum þak yfir höfuSiS á okkur. Og þrir af drengjunum, sem
fyrir 45 árum lærSu þar aS þekkja stafrófiS í sandinum, eru nú
prestar og kennarar á trúboSssvæSinu okkar, og fylgjendur þeirra
skifta hundruSum og jafnvel þúsundum. Fyrsta frækorniS, sem
þiS sáSuS þar, hefir boriS hundraSfaldan ávöxt.
Eg er ykkar þjónn. ÞiS kristna fólkiS heima fyrir, sem biSjiS:
“Tilkomi þitt ríki,” og fylgiS þeirri bæn eftir meS fjárframlögum,
þiS senduS mig til aS vinna á kristniboSssvæSinu. Eg er vinnumaS-