Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.10.1925, Blaðsíða 31

Sameiningin - 01.10.1925, Blaðsíða 31
285 innri faugsjón sinni. En sakir þess aö hvorki Halldór, né nokkur annar kaþólskur rithöíundur hefir getaö sannaö mér þetta eöa hnekt staðreyndum kirkjusögunnar, þá vil eg fullyröa meö allri þeirri alvöru, sem eg á til: Það er bábilja og hneyksli, aö segja eins og Halldór: “Óskeikulleiki kirkjunnar og guSdðmur Jesú Krists stendur og feltur hvort með öS'ru” ('bls. 22). Gagnstætt kaþólsku- viöhorfi Halldórs set eg fram mitt evangeliska viöhorf: “Gúðdóm- ur Jesú Krists stendur óhaggaður um aldir, þó aS páfO' og kardínála- samkundum skjátlist í samþyktum sínum og kenningum.” Gagn- vart kenningu Halldórs og Vatíkanþingisns skírskota eg með inni- Jegu samþkki til oröanna, sem sögS voru af Lúter í Worms 1521 upp í opiS geöiS á keisara og sendiherra páfa: “Svo sannarlega sem eg verS ekki sannfærSur meS vitnisburSi heilagrar ritningar og meS skýrum og ljósum rökum, — því aS eg trúi (hvorki páfa né kirkjufundum einum, svo víst sem þaS er, aS þeim hefir einatt skjátlast og þeir lent í mótsögn viS sjálfa sig — þá er .... samvizka mín fangin í orSi GuSs”. Þetta er enn í dag hiS evangeliska viS- horf viS kenningu kaþólsku kirkjunnar um óskeikulan páfa, og öllu tilkalli kaþólsku kirkjunnar til aS drotna yfir sálum og samvizkum manna. Hver er sá, er vih gefa sig meS blindri hlýSni undir þaS vald, sem heimtar undir sig sannfæringu manns og samvizku? ÞaS er aS vísu von, aS Halldór geri þaS, sem segir, aS “enginn geti hugs- aS frjálst nema brjálaSir menn”, og aS þaS sé að1 eins “prótestant- iskur hleypidómur, aS eitthvaS sé til, sem heiti frjáls hugsun, eSa 'hugsunarfrelsi ('Kaþ. viShorf, bls. 33). “Mannshugurinn er háSur því, sem er satt, og hann verSur aS sætta sig viS þaS, hvort sem honum líkar betur eSa ver”, segir Hall- dór (bls. 33ý. Já, víst er um þaS, aS mannshugurinn er háSur sannleikanum. En á sviSi hins persónulega trúarlífs verSum vér aS lifa sannleikann, hann að gagntaka hugsun, tilfinningar og vilja- líf. Og þá er eigi framar um þaS aS ræSa, aS “þykja ibetur eSa ver.” Vér vitum, aS þaS þykir' engum öSruvísi en, sælt aS lifa sannieikann, finna fastan grundvöll lífi síns andlega manns. Vér vitum, aS þá finnur hugur vor sig ekki bundinn, heldur þvert á móti frjálsan. ÞaS sannast, orSin Krists, aS “sannleikurinn mun gjöra ySur frjálsa.” Hann fann sig frjálsan, en ekki háSan eSa bundinn, postulinn mikli, þegar hann mælti hin karlmannlegu og trúarglöSu hvatningarorS: “Til frelsis frelsaSi Kristur oss; standiS þvi fastir, og látiS eigi leggja á yður ánauSarok.” Mér skilst hiS evangeliska viShorf vera þetta, aS sannleikurinn sé ekki ánauSarok, heldur frelsisgjöf, og aS hann vilji sigra mannshjörtun og sveigja þau til hlýSni fyrir sinn eigin guSsdómskraft, en eigi fyrir ofurefli jarSneskrar stofnunar eSa valdboS nokkurs dauSlegs manns, er af dauSlegum mönnum er hafinn upp í einskonar yfirmannlegt, já nærri guSlegt tignarsæti, gerSur aS meSalgangara milli GuSs og manna. Eg man aS eins einn, meSalgangara, og hann heitir Jesús Kristur. Og eg hygg, eins og Eúter í sínum óviSjafnanlega her-

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.