Sameiningin - 01.12.1927, Blaðsíða 10

360
Þegar því kemur að fæðingarhátíð frelsarans, þá
látum engan „slaigga falla á það, að hún á að vera honum
helguð. Minnumst hans eins og hann var—sveinn er óx
og styrktist, fullur vizku, og náð Guðs var yfir honum;
þátttabandi í starfi og stríði mannanna; læknirinn mikli
á líkamlegum og andlegum meinum þeirra; kennarinn ó-
viðjafnanlegi; barnavinurinn; sigurvegari dauðans og
frelsari mannanna.
Minnumst hans eins og hann var.
En einnig eins og hann er. Hann lifir með sinni
kristni. Áhrif hans eru hin sömu. Að vera hans læri-
sveinn er að lifa með honum.
Reynum að láta jóiahald vort vera honum þóknan-
legt.
K. K. Ó.
“Vér hyllum þig, ó blessað barn,
þú brosir yfir dauðans hjarn,
svo kuldinn ber osb kærleiks arð,
og klakinn snýst í aldingarð.
í þér vér sjáum þýðing lífs,
i þér vér fáum bætur 'kífs
og skipan hneigjum skaparans,
er skilja vegir Guðs og manns.
Þú herrans barn, sem boðar jól
og birtir hverju strái sól:
Ó, gefðu mér þann gæfu hag
að geta fæSst með þér í dag!”
“Ljá mér, fá mér litla fingur þinn,
ljúfa smábarn; hvar er frelsarinn?
Fyrir hálmstrá herrans jötu frá
hendi eg öllu: lofti, jörðu, sjá ”