Sameiningin - 01.12.1927, Blaðsíða 25

375
hugsun og líf Indlands í hvívetna, er hiÖ gamla að bresta og dauð
form að leysast upp. Oss virðist sem nú sé upprisa að eiga sér
stað.
“Það er engin veruleg hætta að Jesús tapist þannig meðal
hinna mörgu, og að þaS endi með því að hann lendi í algyðishof
Hindúismans. Grikkland og Róm reyndu það og algyðishofin
("Pantheons), sem hann var settur í eru horfin—en Jesús lifir.
Plann er afls'töð, brýtur af sér og frá sér eins og hinar afarsmáu
rótarangar, sem lcljúfa minismerki mannlegs hroka. Eins og
smáræturnar fer hann með kyrð og án þess á þvi beri inn i afkima
mannlegrar hugsunar, og sjá, gömul form og venjur leysast upp.
Svelgja hann upp? Þú mátt eins vel tala um að deig moldin að
vorinu svelgi upp sæðið. Sæðið drekkur í sig frá jörðinni, því
það er lif. Jesús er líf. Hann er megnugur að annast um sig.
“ ‘Gefið oss Jesúm,’ sagði Plindúi við mig, ‘einungis Jesúm.
Óttist ekki að vér munum gera úr honum mannlegan Jesúm, því
guðdómur hans mun lýsa af sér af sjálfu sér.’
“Að minsta kosti hefir Jesús aldrei verið þannig staddur að
ekki hafi verið yfirráðin í hans hendi, og aldrei fremur en
á ikrossinum og jafnvel í gröfinni. Hans munu verða yfirráðin
á vegum Indlands—já, jafnvel á vegamótum Indlands, þar sem
samkeppandi trúarjátningar og stríðandi hugsanir beita hver ann-
ari mótstöðu.’’ —K. K. Ó.
Trúboðið og “Kristur á Indlands
vegum.”
Mér þykir vænt um að annar meðritstjóri minn við “Sam.”
gat hinnar ofangreindu ákætu bókar í næstsíðasta númeri blaðs-
ins. Getur hann margs úr bókinni, sem ætti að vera vekjandi
fyrir kristinn lýð. En ekki fæ eg varist því—og er eg bókinni
vel kunnugur—að láta mér finnast að niðurstaða höf. bókarinnar,
dr. Jones, viðvíkjandi trúboði, komi tæplega nógu ljóst fram í
ritgerðinni.
Ritgerðin skýrir mjög vel frá því hvernig á'nrif Krists séu
að gagnsýra þjóðarhugsun Indands, og hvernig lotning fyrir
Kristi sé að setja merki sitt á marga, sem ekki teljist kristnir.
“Þessi undursamlegu áhrif Krists persónulega á leiðtoga og lýð
Indlands þakkar Mr. Jones ekki fyrst og fremst kristniboðanum,
heldur isýnir hann fram á það, að Kristur hafi komið til Ind-
lands eins og sjálfkrafa, nú er heimurinn hefir fyrir hin nýju