Sameiningin - 01.05.1918, Blaðsíða 11

73
En aðal-verk kirkjnnnar á þessum dimmu dögum
verður það, að líkna. Líknarþörfin nær nú um allan
heim. Alt er sárt og sjúkt. Nú má það með sanni segja
að “allstaðar er harmur og allstaðar er böl, allstaðar er
söknuður, táraföll og kvöl”. Kirkjan gengur nú undir
próf. Reynist hún ekki heiminum sönn líknargyðja, þá
eru dagar hennar taldir. En auðnist henni í Jesú nafni
að leggja líknarhendur á sár mannkynsins, þá verður
vegur hennar meiri en áður og Drottinn kirkjunnar verð-
nr dýrlegur á jörðinni.
Nú ber mönnum kirkjunnar að vera karlmannlegir
og vera. styrkir, karlmannlegir í stríðinu og styrkir í
trúnni á algóðan Guð, sem gefa mun öllu góðu sigur um
síðir og græða allar blæðandi undir.
Á víð og dreif.
Prestur einn í Bandaríkjunum, dr. Odell að nafni,
hefir ritað grein með fyrirsögninni: “Ilvers vegna eg
get ekki flutt gömlu ræðurnar mínar nú á dögum”. Rit-
gjörðin birtist í blaðinu Ladies’ Home Journal. All-
mikið nýmælabragð er að þessu skrifi doktorsins. Hann
kveður kirkjurnar tómar fyrir ]já sök, að fólkið gefi ekki
lengur túskilding fyrir spurninguna gömlu, hvort Abra-
ham hafi réttlætst af trú eða verkum. Sögulegu trúar-
atriðin, svo sem friðþægingardauða frelsarans og sætt
syndarans við Guð, telur hann markleysu eina, nema
rædd sé í ljósi styrjaldarinnar. Svo að kristindómurinn
þarf hjúlpar við frá stríðinu, en ekki stríðið frá kristin-
dóminum! Engin furða, þótt nýjungagjarnir klerkar ræði
lítið annað af stól nú en hernaðarmál.
Sú staðhæfing doktorsins, að söguleg kristindóms-
kenning tæmi kirkjurnar á vorri tíð, kemur í bága við
reynslu margra kennimanna, sem engu minni eftirtekt
hafa veitt þeim málum. Fólkið þreytist ekki á evangel-
ískum ræðum, sé þær fluttar af sannkristnum manni, sem
sjálfur trúir kenningunni. En setjum svo að klerkur
þessi hafi rétt fyrir sér um kröfur kirkjufólks á vorri tíð.