Sameiningin - 01.10.1919, Blaðsíða 1

Mánaðo.rrit til stuðninr/s kirkju og kristindómi íslendinga.
gefiff út af hinu ev. lút. kirkjufélagi ísl. % Vestrheimi
XXXIV. árg. WINNIPEG. OKTÖBER 1919
No. 8
Nafnakall.
Drottinn hallaði á Samúel,
og hann svaraði: Hér er eg.
I. Sam. 3, 4.
A þingum og félagsfundum tíðkast það, að kalla
menn með nöfnum, þá er sæti eiga þar og atkvæði. Þegar
mikilvæg mál eru til afgreiðslu, þætti það lélegur þing-
maðnr, som ekki liefði svo mikinn áhuga á málum, að
hann væri viðstaddur og greiddi atkvæði við nafnakall
þingmanna. Yissulega myndi hann með því dugleysi
missa tiltrú kjósenda og hröklast af þingi við lítinn-
orðstír.
Það tíðkast á sumum verkstæðum, þar sem vinnur
fjöldi fólks, að nöfn verkamanna eru lesin upp, og svarar
hver til síns nafns, er vinnan byrjar á tiltekinni stund
að morgni dags. Sé einhver ekki til staðar, þá kölluð
eru nöfnin, er hann útilokaður frá vinnu og fær engin
laun jiann daginn.
Mest er vert um nafnakall þeirra, sem herþjónustu
gegna. Lúður gellur og liðsmenn liverrar herdeildar
safnast óðar á sinn stað. iSiöfn (eða númer) allra her-
manna eru kölluð. Sé einliver ekki viðstaddur, svari ekki
til nafns, verður hann fyrir háðung og oft hegningu. Það
er fyrsta skylda liermannsins, að vera til staðar og svara
til nafns.
Griið almáttugur hefir nafnakall. Drottinn lætur
kalla upp með nöfn mannanna, er hann kveður þá til