Sameiningin - 01.02.1920, Side 17

47
þet'ta á 'hverri föstu. Sjálíur hafði hann athugað alt og
skoðað, svo að hann komst við. Og sjáifur gat hann því
sungið: “Dropana tíni eg dreyra þíns, Drottinn í sjóðinn
hjarta míns.” Og út frá þeim sjóði streymir svo hinn
heilagi óður hans litaður dreyra-dropum Drottins.
Ættum við þá ekki að komast við, — við, sem eigum
kost á að athuga og skoða, og svo líka að heyra sönginn
hjartnæma? Ættum við ekki að komast við út af hinum
mikla lausnarkærleika Jesú og hjörtu vor að lifna af kær-
leika til hans og af lotmimgu og tilbeiðslu ? Og ættum við
þá ekki lika að komast við út af eigin synd vorri og læra
að iðrast æ betur og snúa oss til Guðs og að biðja hann:
“Faðir, fyrirgef mér alt vegna frelsara míns. Mig langar
til þesis að verða betra barn þitt framvegis. ó, lát ekki
náð þína í þínum eiskaða syni verða til ónýtis á mér.” ?
f hinum miklu harmaljóðum Jeremíasar syngur spá-
maðurinn úf harma sína út af óförum Jerúsalemsborgar.
í 12. versi 1. kapítula lætur hann borgina út af hörmungar-
ástandi hennar, ávarpa þá, sem fram hjá ganga: “Komist
þér ekki við, ailir þér, sem fram hjá gangið urn veginn?
Athugið og ’skoðið, hvort nokkur neyð líkist minni neyð,
sem á mig er lögð, sem Drottinn -lét dynja yfir mig á degi
sinnar brennandi reiði”*) Komist þér þá ekki við af
hörmungum mínum? Skiftir ykkur engu eymd mín öll?
Stend'ur ykkur á sama um kvöl mína, sem eg verð að líða,
alla refsidómana Drottins, miklu og þungu, sem yfir mig
hafa dunið?
Að vísu voru refsidómarnir þungir, sem yfir Jerúsalem
dundu og um leið yfir Gyðingaþjóðina á dögum Jeremíasar
spámanns, þegar borgin var af óvinum unnin, rupluð og
rænd, og lýðurinn herleiddur, sökum ótrúmensku þjóðar-
innar við Drottin og harðúð hjarta hennar. En er líku
sarnan að jafna, þessu, sem kom fram við Gyðinga þá, og
því öllu, sem á Jesúm lagðist? Ó-nei! En hið fyrra minn-
ír á hið síðara. pegar kristinn maður les þetta um Jerú-
salem, verður hann ósjálfrátt .mintur á það, sem skeði í
Jerúsalem mörg-hundruð árum seinna, þegar Jesús var
píndur. Auk þess er skyldleiki í öllum þjáningum, eins og
sagt hefir verið.
*) Eg hefi farið eftir eldri þýðingunni. Hygg hana betri,
að minsta kosti uppihaf vfersins.—N.S.Th.