Sameiningin - 01.04.1921, Qupperneq 2

98
Skólinn.
1 ungmennadeiMinni liér í blaðinu birtist að þessu
sinni grein eftir lir. A. R. Magnússon, námsmann efni-
legan, sem stundaði nám í tvo vetur eða fleiri á Jóns
Bjarnasonar skóla. Eru það endurminningar lians frá
þeirri tíð, er hann naut skólans við, og jafnframt vitn-
isburður um nytsemi þessarar íslenzku og lútersku
mentastofnunar.
Greinin er eftirtektarverð fyrir þá sök, fyrst og
fremst, að þar vitnar maður, sem sjálfur hefir notið á-
hrifa skólans. Flestalt, sem skrifað hefir verið um
skólann fram að þessu, eru rök og upplýsingar fullorð-
inna, sem auðvitað fara nærri um nauðsyn slíkrar stofn-
unar, og eru kunnugir starfinu, eins og t. d. skólastjóri
sjálfur. En þó getur enginn þeirra dæmt um gildi skól-
ans af eiginni reynslu, á sama ihátt eins og nemendum-
ir. “Greindur nærri getur, en reyndur veit þó betur. ’ ’
Sameningin vildi því færa lesendum sínum upplýs-
ingar um þetta mál frá sjónarmiði nemendanna, og varð
höfundurinn fúslega við þeirri áleitan vorri. Ætti nú
fólki voru að vera það enn ljósara en áður, hvílíkt lið
er að fyrirtæki þessu til eflingar ikristinni trú og íslenzk-
um menningararfi, og það þrátt fyrir efnaleysið og aðra
örðugleika, sem skólinn hefir liaft við að stríða frá
byrjun.
Ritgjörðin ber það einnig ljóslega með sér, að upp-
rennandi kynslóðin vestur-íslenzka hefir enn ekki með
öllu orðið slitin frá ættstofninum — að hún getur enn
iært að meta og skilja heilagar hugsanir feðra sinna á
frummálinu, þvingunarlaust, sjálfri sér til mikils gagns
og ánægju.