Sameiningin - 01.04.1921, Qupperneq 12

r
108
nema þegar “blíðast og bezt er veðriö", er enginn kennari. Ekki
heldur sá, sem fer í skemtiferð um sunnudagsskólatímann og
lætur sig vanta af þeim ástæöum. Sama má segja um þann kenn-
ara, sem situr Iheima yfir aökomufólki fremur en aö fara i
sunnudagsskólann og sinna starfi sínu. Raunar er sem næst
sama, af hverju ótrúmenskan stafar. Hún má alls ekki eiga sér
stað. Sunnudagsskólakennarinn má til aö vera um fram alt
trúr. H'ann verður að vera jafn trúr og hermaður, sem settur
er til að hafa varðgæzlu á hendi. Og sunnudagsskólakennarar,
bæði karlar og konur, er striðsfólk Jesú Krists. Heragi er þar
þó enginn í venjulegum skilningi, en hins vegar mikil áherzla
lögð á trúmenskuna. Allir muna eftir orðum meistarans JMatt.
25, 2,) : “Gott, þú góði og trúi þjónn; yfir litlu varstu trúr, yfir
mikið mun eg setja þig. Gakk inn til fagnaðar herra þíns.“ —
iÞetta er sagt við þjóninn, sem tekið hafði við fimm talentum
og ávaxtað þær um aðrar fimm. N'ákvæmlega sömu 'hrósyrðin
eru sögð við þjóninn, sem hafði tekið við tveim talentunum og
grætt ihafði aðrar tvær. Honum hafði verði selt minna í hend-
ur en hinum og það miklu minna, en hann reyndist honum jafn
snjall í trúmensku og fær þess vegna sama hrósið og sömu laun-
in og sá, er meira hafði þegið. Sunnudagsskólakennarar eru,
sem vita má, ekki allir jafn-miklir kennarar. En þeir, sem
minna hefir verið í hendur selt einnig til þess starfs, geta verið
jafn trúir þeim, er meira hafa þegið. Þeir geta sett sér og fylgt
þeirri reglu, að láta sig aldrei vanta í sunnudagsskólann, nema
■fcein og óviðráðanleg forföll hamli.
1 öðru lagi þarf sunnudagsskólakennari að vera trúr í því,
að koma undirbúinn í s'kólann. Sá undirbúningur er tvenns-
konar. Fyrra atriðið, að hann hafi íhugað lexíuna vandlega og
viti því hvað hann ætlar að kenna. Hafi hugsað sér, hvernig
lexían komi að sem mestu gagni, og hafi kynt sér skýringar þær,
er nauðsynlegar eru. Þetta lýtur alt að því, að gera lexíuna
skýra og skiljanlega. Hitt atriðið er um 'hjarta undirbúning
kennarans. Kennarinn verður að vera vistfastur í heimi bæn-
arinnar. Bænarlaus kennari ekki til neins. Bænarlítill kennari
til lítiis. Bænarinnar fólk er í rauninni það eina fólk, sem til
nokkurs er hæft í sunnudagsskóla. Skarpleiki og skólamentun
vega ekki á móti lifandi trúarlífi og innilegum bænaranda, þeg-
ar kemur til þess að kenna í sunnudagsskóla.
í þriðja lagi má sunnudagsskólakennari til að reynast trúr
í því, sem er höfuðatriði í allri sunnudagsskóla starfsemi, hvar
sem er í heimi, nefni'lega því, að leiða hugi og hjörtu hinna ungu
til Jesú Krists. Alveg sama hver lexían er, eða hvar hún er