Sameiningin - 01.04.1921, Page 20

116
meöal rithöfundurinn nafnfrægi, George Bernard Shaw, og
hefir 'þó enginn sakað ihann um rétttrúnað hingað til. Þar nær
engri átt, að baráttan gegn vanhelgun sunnudagsins sé aðallega
sprottin af þröngsýnni trúar-vandlæting, á Bretlandi eða hér i
álfu. Þeir menn eru víst sár-fáir, er leggja vilja iblátt laga-
bann, í nafni kristindómsins, við allri saklausri gleði á sunnu-
dögum. En kostnaðarsamar skemtanir eiga hér óskylt mál.
Þeim fylgja hagnaðarvon, sem tælir ýmsa gróðamenn til að
stuðla sem allra mest að háværum glaumi og öðrum friðspjöll-
um á hvíidardeginum, en heldur samtíinis vinnufólki þúsundum
saman við óþörf þreytuverk. Baráttan um helgihald sunnu-
dagsins er ekki á milli rétttrúnaðar og skynsemsku fyrst og
fremst, heldur á milli Guðs og Mammons.
Morðmál alræmt og daunilt var fyrir skemstu til lykta leitt
í Kansas-ríki “Jake” Hamon, vellauðugur gróðabrallsmaður og
drahbari, var skotinn til bana suður þar á siðasta hausti. Hjá-
kona manns þessa, kvensnift að nafni Clara Smith, var sökuð
um glæpinn. Hún játaði á sig verkið, en þóttist hafa átt hendur
sínar að verja, og var hún sýknuð af kærunni. Þetta er nú í
sjálfu sér varla í frásögur færandi, (hér í Ameiiíku, ef ekki væri
fyrir það, sem nú skal greina. Konan var ung og fríð, maður-
inn alþektur, sem hún drap, sólarsagan í öllum greinum ljót og
hneykslanleg, og þögðu blöðin a!ls ekki yfir samförum þessara
hjónaleysa. En alt þetta gjörði söguna “spennandi” — og Clara
Smith var söguhetjan. Þá geta þeir, sem kunnugir eru hérlendu
þjóðlífi, getið sér til um eftirköstin. Kvensniftin verður að á-
trúnaðargoði fólks í öllum áttum; henni hafa borist hundrað
biðilsbréf; kvikmynda-félög bjóða henni leikkonustöðu, hvert í
kapp við annað, með þúsund dollara launum á viku. Bókaút-
gefendur keppa um það hnoss, að ná í útgáfuréttinn að “endur-
minningum“ hennar eða syndajátning. Mörg tímarit hafa reynt
að gjöra sér útgengilegt kryddmeti úr sögu Ihennar með einu eða
öðru móti. Og hvað hefir nú konan gjört til þess að verðskulda
alt þetta? Alls ekkert, annað en það, sem sagt er hér að ofan,
eða að minsta kosti höfðu blöðin ekki af öðru að segja. Fleðu-
lætin eiga sér því engar átyllur, aðrar en alræmt morðmál, kitl-
andi hneykslissögu og snoturt kvenmannsandlit. Getur nú
nokkur búist við þvl, að æskulýðnum gangi vel að rata þrönga
veginn, á meðan annað eins á sér stað?
Skýrslur Baptistakirkjunnar bera það með sér, að atkvæða-
mestu kennimennirnir í þeirri kirkjudeild eru flestir á milli