Sameiningin - 01.04.1921, Qupperneq 22

118
| RADDIR FRÁ ALMENNINGI
Deild þessa annast séra G. Guttomisson.
|____________________________:________
Rödd frá NorSiir Dakota.—Eftir hr. Guðbr. Erlendsson.
í
í
i
I
i
Mér er ljúft aS verSa viS tilmælum ritstjóra Sameiningar-
innar, og tilfæra þau orð ritningarinnar, sem mér eru hjart-
fólgnust. [þau eru þessi: “Komið til mín, allir þer, sem erviðið
og þunga eruð hlaðnir, og eg mun veita yður hvíld” (jMatt. 11,
2&). Þessi orð Jesú Krists hafa gefiö mér styrk á lífsleið
minni; þau hafa dreift sorginni og veriS ljós sálar minnar á
tíma mótlætinganna. Nýja testamentið er sú regla og mælisnúra
fyrir lífi mínu og breytni, aS hvergi getur slíka. “Þar býðst oss
náð og blessun fróm”, segir hið andríka skáld, Hallgrimur Pét-
ursson, og sæll er sá, sem tekst að hagnýta sér hana : þar sjáum
vér í anda frelsarann með sinn náðarfaðm útbreiddan á móti
hverjum þeim, er til hans leitar í emlægni hjartans. Okkar fræga
skáld, Matthías Jochumsson, vitnar um það sama, þegar hann
segir: “Ó þá náð að eiga Jesúm” o.s.frv. Hið fræga skáld
Dana, Grundtvig, tekur í sama strenginn, með sínum andríka
sálmi: “Kom hen til mig du trette sjæl.”
Eg hefi nú í fám orðum orðið við bón þinni, vinur minn,
og vil eg nú gjarnan bæta við nokkrum orðum, og vona að þú
virðir á 'betra veg, og þeir, sem lesa kunna. Lítið vantar til, að
tólf ár séu liðin frá klofnun kirkjufélagsins. Ekki er nauðsyn-
legt, að eg tali ihér um ástæðurnar, þær eru öllum kunnar, sem
þar eiga hlut að máli. Okkur ’hefir verið rétt bróðurhönd af
meirihlutamönnum (&r eg þá taldi mig með), en því miður hefi
eg ekki orðið var við annan árangur en þann, að málið var tekið
til umræðu. Það hefir verið og er mín innileg hjartans löngun,
að þeim umræðum yrði haldið áfram, og í þeim kærleika, sem
“vonar alt, og umber alt”, þá mun sá endirinni málsins, að við
með fögnuði í kærleika tökum vinataki hina framréttu hönd.
Nú vil eg með vinsemd og í vínarhug mælast til þess, að
allir kennimenn vestan hafs — hvort sem þeir tiliheyra kirkjufé-
laginu eða ekki — sem af íslenzku bergi eru ’brotnir, og eins
allir leiðandi menn og konur, taki höndum saman eins og bræður
og systur, og leitist við að sameina nefnda flokka. — Og þá sein-
ast en ekki sízt er að minnast Tjaldbúðar-málsins. Leggi þar
allir gott til rnála. Látum okkur ekki gleymast það, að alt sem