Sameiningin - 01.04.1921, Blaðsíða 28

T
124
dramb og fyrirlitning; hins vegar fölsk auömýkt. 3. Um hvora
þeirra-talar hann fyrst? Þá síöarnefndu (T4.-20. v.). 4. Hvatf
segir hann um það efni? a) Hann likir söfnuöi Krists við
likama, sem hefir marga limi. Líkaminn er einn, þótt limirnir
sé margir og hver öörum ólikir. Svo er um kirkju Drottins.
Sanntrúaöir menn eru allir eitt í Jesú Kiisti, tþótt þeir sé ekki
allir steyptir í sarna móti. f) Limir líkamans eru allir þarfir,
þótt sumir iþyki veglegri en aörir. Fyrir því gæti ekki fóturinn
taliö sig of lítilfjörlegan til að teljast með líkamanum, þótt hann
sé ekki eins firnur eða fíngjör eins og höndin. Svo er um eyra
og auga. Á sama hátt má ekki óbreyttur liðsmaður í liði Drott-
ins telja sig of lítilfjörlegan eða starf sitt. Hann má ekki ætla
það, að ekkert sé undir sínum kröftum komiö, fyrst hann er
ekki mikilmenni. Það er falska auðmýktin, sem Páll varar við.
c) Lákaminn væri illa kominn, ef hann væri sviftur öllum sínum
limum, nema þeim veglegustu; ef hann væri allur hönd, allur
heyrn, allur sjón. Svo er um kirkjuna. Ef enginn teldist þarf-
ur þar, né reyndi til að starfa, nema fáein stórmenni, þá liði hún
fljótt undir lok. d) Vér erum allir limir á líkama kirkjunnar,
eða eigum að vera, og höfum allir eitthvert verk aö vinna þar.
e) Við eigum ekki að öfunda þá, sem meira er gefið, heldur
vinna okkar verk, því að Guö hefir “sett limina á líkamann, eins
og honum þóknaðist. .5. HvaS segir Páll um síðari hœttuna?
Leiðtogarnir, afburða-mennirnir, mega ekki verða drambsamir
og fyrirlita hina. Augaö kemst ekki af án handarinnar, né höf-
uöiö án fótanna. Kirkjan er illa komin, þegar fáein stórmenni
vilja vera þar alt í öllu. b) Kristur er höfuð kirkjunnar. Hann
þarf okkar, limanna, við.. 'Miklu fremur þurfa þá limirnir sjálf-
ir hver á annars hjálp að halda. c) Eins og vér klæðum eða
skrýðum óásjálegri limina á líkamanaum, eins þurfa hinir veik-
ari safnaðarlimir sérstakrar verndar og nærgætni. Við eigum
að gá að breytni okkar gagnvart þeim, svo að viö óvirðum þá
ekki. d) Guð vill, að ekki verði ágreiningur í kirkjulíkaman-
um, eða öfund og deilur út af virðingum, heldur eiga þeir að
“bera sameiginlega umhyggju hver fyrir öðrum." e) Likam-
inn líöur allur, ef einn limurinn þjáist; og eins er líkaminn all-
ur heilbrigöur, ef sérhver limur er heill. Svo er um kirkjuna:
hún líður öll viö það, ef smælingjarnir eru hneykslaðir eöa
settir hjá.
VIII. LEXÍA — 22. MAÍ.
Kristindómurinn og heimilið — Lúk. 10, 38—42.
2, 51. 52; 2. Tím. 3, 14. 15.
MINNIST.: Börn, verið hlýðin foreldrum yðar í öllu, því
að það fer þeim vel, scm Drotni heyra til. Þér feður, verðið
ckki vondir við börn, yðar, svo að þau verði ekki ístöðwlaus.—
Kól. 3, 20. 21. '