Sameiningin - 01.07.1917, Síða 21

149
ekki frétt meir- En mig fýsir aS vita meir. Og svo mun
vera fyrir fleirum.
Kvöld.
Sígur sólin skær
senn að Ránar beð,
ljómar lögur tær,
logarúnum með,
aftangeislar gullnir því að skrýða
grund og mar í unaðsskrautið blíða.
Syngur fugla fjöld
fögrum unaðsróm,
sætt um sumarkvöld
samanstiltum hljóm,
friðarljóð og fögnuð sínum lýsa
föðurgæzku Drottins lofa, prísa.
Ættir ekki þú,
einnig, sála mín,
heitt af hug og trú,
hefja lofgjörð þín
upp til hans, sem alla blessun gefur
og annast þig svo föðurlega hefur
Sezt á sævarbrún
sólin tignarlig;
heyrist mér sem hún
hljótt ávarpi mig:
“Nú er komið kvöld, því brott eg vendi;
kyr og þögul liótt er fyrir hendi.
Minst þess maður æ,
meðan lifa fær,
djúpt í dauða sæ,
daga röðull skær
fyr en varði hefir margoft hnigið;
hinsta spor til dauðans fljótt er stigið.
Indælt æfikvöld,
ef þú girnist fá,