Sameiningin - 01.12.1917, Blaðsíða 2

290
Ijómar enn umhverfis kristna menn á hverjum jólum,
varpar geislum inn í hugskot þeirra og gjörir þar hjart
og hlýtt inni fvrir; hún vfirgnæfir alla aðra birtu hátíð-
arhaldsins eins og ljósglæta jarðnesk er ofurliði borin af
sólskininu. ’
Það er jólaboðskapurinn, blíður og mildur, sem birtir
mönnum þessa yfirnáttúrlegu, guðlegu jóladýrð. Drott-
inn sjálfur er til vor kominn, kominn inn í mannlífið í eig-
in persónu. Hefir stigið niður af hásæti himinsins og
beygt sig ofan að föllnum, syndugum manninum, til þess
að hjálpa honum. Hann birtist sem bróðir vor, íklæcldur
veiku manneðli, í mestum lítilmótleik þess og hjálparlevsi
—sem fátækt, umkomulaust ungbam í jötunni í Betlehem.-
“Sá Guð, er bvr á himni háum,
hann hvílir nú í dýrastalli lágum;
sá Guð, er öll á himins hnoss,
varð hold á jörð og býr með oss ’ ’.
A jólum er heilagt, þegar þessi boðskapur má sín mikils í
huga vorum. Þegar veraldlegt tilhald skvggir á hann
eða þokar honum xír öndvegi, þá dimmir óðar á hátíðinni;
þá liverfur dýrðin Drottins; vér verðum liennar ekki
varir lengur. Allur góðvilji jólanna verður að siðvenju
einni, þegar lijartað er ekki lengur snortið af þessiun
óumræðilega kærleik Drottins, sem mönnum er opinber-
aður í jólaguðspjallinu. Þetta finna allir, sem á einhvern
hátt hafa orðið hrifnir af boðskap hátíðarinnar. Öll
hátíðabrigðin verða lieilög, hugnæm, fögur, af því jóla-
boðskapurinn sjálfur er svo indæll og blíður. Óskirnar
hjartanlegri, góðverkin dýrmætari, fögnuðurihn hreinni
og bjartari, viðhöfnin öll saman helgari og tignarlegri,
eftir því sem sjálfri minningunni um fæðing frelsarans
or gefið meira rúm í hjartanu. Elska Drottins sjálfs hef-
ir snortið mannssálirnar og k\-eikt þessa heilögn góðvild
og gleði.
Hugsaðu þér Krist-laus jól; minninguna um hold-
tekju Krists horfna algjörlega burt úr liátíðinni. Það
yrði sannarlega dimm jólahátíð. Jafnvel trúlausir menn
myndi sakna þeirrar trúar, sem gerir kristnum mönnum
jólin heilög, vrði hennar ekki vart á hátíðinni sjálfri.
En svo er Guði fyrir þakkandi, að það er í raun og veru
ekki unt að útrýma þeirri uppsprettu jólagleðinnar úr